Γιατί αρέσει στους ανθρώπους να «καρφώνουν»;
Αποδίδω αυτή τη συμπεριφορά στο αυτο-μίσος: έχουν τόσο ισχυρό αυτό-μίσος που θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα και τους πάντες γύρω τους.
Άτομα που δεν έχουν κανένα σκοπό στην ζωή τους, άτομα που δεν έχουν καμία πίστη στη χώρα τους ή στους συμπολίτες τους, άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κυνηγήσουν όλους όσους ξέρουν που τολμά να ζει μια υγιεινή και ειρηνική ζωή.
Δυστυχισμένα μίζερα και μισερά ανθρωπάκια, που δεν αγάπησαν ποτέ κανέναν, ούτε καν τον εαυτό τους.
Ακόμα χειρότερα… ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.
Κι αν τους ψάξεις θα διαπιστώσεις και … διεστραμμένες σεξουαλικές επιλογές.
Καλλιόπη Σουφλή
Του Henry Stone / ΚΟ
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που αναφέρει ο Aleksandr Solzhenitsyn στο βιβλίο του “The Gulag Archipelago” (Αρχιπέλαγος Γκουλαγκ) είναι το πόσο εύκολα (επί κομμουνισμού) ο Ρωσικός λαός επιτίθετο ο ένας στον άλλο, καταδίδοντας γείτονες και φίλους στις “αρχές” για αδικήματα που δεν υπήρχαν θύματα και στα οποία κανείς δεν είχε βλαφτεί.
Δεν κέρδιζαν τίποτα οικονομικά από την πράξη τους αυτή ωστόσο το έκαναν έτσι κι αλλιώς. Το μόνο κοινό τους κίνητρο ήταν ένα: η κακόβουλη επιθυμία να δουν τους γείτονές τους να συλλαμβάνονται και να τιμωρούνται.
Ο Σολζενίτσιν γράφει για έναν υδραυλικό τον οποίο είχε «καρφώσει» στις αρχές ο διπλανός γείτονάς του, επειδή δεν άκουσε στο ραδιόφωνό του μια ανάγνωση επιστολών στον Στάλιν και ένας συντηρητής σόμπας «καρφώθηκε» από τους γείτονές του επειδή έγραψε το όνομά του σε μια πεταμένη εφημερίδα. “Οι συλλήψεις σε δρόμους και πολυκατοικίες είχαν εξαπλωθεί σαν επιδημία“.
Στους ανθρώπους που συλλαμβάνονταν δεν τους επιβάλλονταν κάποιο απλό πρόστιμο ή κάποια απλή τιμωρία. Ο υδραυλικός καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης και ο συντηρητής δέκα χρόνια. Άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί. Φυλακίστηκαν για δεκαετίες, υπέστησαν ανείπωτα βασανιστήρια και τελικά δολοφονήθηκαν.
Χωρίς τους γείτονες και τους «φίλους» τους να τους «καρφώσουν», πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν θα είχαν συλληφθεί ποτέ.
Τι οδηγεί ένα άτομο να ειδοποιήσει την αστυνομία για μια οικογένεια που ζει δίπλα του, ζει ειρηνικά και να δεν έχει κάνει κάποιο κακό, γνωρίζοντας πόσο σκληρά θα τιμωρηθεί;
Ο γείτονάς μου μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος βλάκας στον κόσμο – και είχα βλάκες για γείτονες – αλλά ακόμα δεν θα τον ανέφερα για κάτι που θα τον έστελνε στη φυλακή για χρόνια, εκτός αν ήξερα ότι ήταν ένοχος για κάποιο μεγάλο έγκλημα, ένα έγκλημα στο οποίο υπέστησαν βλάβη αθώοι άνθρωποι.
Εσύ τι θα έκανες; Αν ήξερες ότι ο γείτονάς σου θα πήγαινε οκτώ χρόνια σε σκληρή δουλειά επειδή δεν άκουγε τα γράμματα του συντρόφου Μπάιντεν να διαβάζονται στο ραδιόφωνο, θα καλούσες την αστυνομία και θα τον κατέδιδες;
Αποδεικνύεται ότι πολλοί Αμερικανοί θα το έκαναν.
Για την ακρίβεια, πήραμε μια γεύση το περασμένο έτος, όταν εμφανίστηκαν πολλές αναφορές για άτομα που καλούσαν την αστυνομία επειδή είδαν τον γείτονά τους να είναι έξω και να περπατά ή τον άκουσαν να φτερνίζεται ή επειδή τον επισκέφτηκαν κάποιοι συγγενείς του. Και αυτές δεν ήταν μόνο μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις.
Ο Δήμαρχος του Λος Άντζελες άνοιξε μια γραμμή «καρφώματος» και ενθάρρυνε τους κατοίκους της πόλης να αναφέρουν τυχόν επιχειρήσεις που αρνήθηκαν να κλείσουν. Η γραμμή αυτή ήταν υπερφορτωμένη με τηλεφωνικές κλήσεις.
Στη δική μου γειτονιά, σε αρκετές επιχειρήσεις έκοψαν το νερό και το ρεύμα.
Η κατάσταση φάνηκε να φτάνει στο αποκορύφωμα όταν το γραφείο του σερίφη της κομητείας του Orange, δέχτηκε καταιγισμό τηλεφωνημάτων, με αποτέλεσμα ο σερίφης να αναγκαστεί να πραγματοποιήσει συνέντευξη Τύπου για να πει στους ανθρώπους να μην τηλεφωνούν στο γραφείο του για να αναφέρουν τους γείτονές τους επειδή δέχτηκαν στο σπίτι τους συγγενείς για το δείπνο των Ευχαριστιών.
Όπως και στην εποχή του Solzhenitsyn, αυτό γίνεται από καθαρή κακία.
Γιατί συμπεριφέρονται οι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο;
Τις προάλλες, ο αρθρογράφος των LA Times, Harry Litman, αποθέωσε στο Twitter τα επερχόμενα διαβατήρια εμβολιασμού που θα αφήσουν έξω τους «απείθαρχους».
Μέσα σε λίγα λεπτά, ένα πλήθος απαντήσεων ταυτίστηκε με τα συναισθήματά του.
Με βάση τα εικονίδια των λογαριασμών εκείνων που συμφώνησαν, σχεδόν κάθε απάντηση υπέρ του διαβατηρίου προερχόταν είτε από έναν άνδρα με θηλυπρεπή εμφάνιση είτε από μια γυναίκα με αντρική εμφάνιση – μια σιτεμένη μη ελκυστική με αντρική εμφάνιση λευκή γυναίκα. Και στις απαντήσεις τους διαλαλούσαν το πόσο απολαμβάνουν το γεγονός ότι δεν θα έχουν δικαίωμα οι γείτονές τους και οι συμπολίτες τους να ταξιδεύουν, να κοινωνικοποιηθούν ή να επισκέπτονται καταστήματα.
Αποδίδω αυτή τη συμπεριφορά στο αυτο-μίσος: έχουν τόσο ισχυρό αυτό-μίσος που θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα και τους πάντες γύρω τους.
Άτομα που δεν έχουν κανένα σκοπό στην ζωή τους, άτομα που δεν έχουν καμία πίστη στη χώρα τους ή στους συμπολίτες τους, άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κυνηγήσουν όλους όσους ξέρουν που τολμά να ζει μια υγιεινή και ειρηνική ζωή.
Τι λέτε; Είστε έτοιμοι να σας «καρφώσουν» οι ρουφιάνοι των διαβατηρίων εμβολιασμού;
ΚΟ: Ο Mike Stone, είναι ο συγγραφέας του “Based”, ενός νεανικού μυθιστορήματος σχετικά με τη φυλή, τις σχέσεις και το πώς είναι να μεγαλώνεις στην New America, το πρώτο μυθιστόρημα της Alt-Right, μια σκοτεινή κωμωδία που διατίθεται στο Amazon.
Ακολουθεί την ζωή του 17χρονου Ryan Turner, ο οποίος βρίσκεται σε έναν υστερικό κόσμο όπου οι καθηγητές προπαγανδίζουν τη μαρξιστική ιδεολογία, τα λευκά κορίτσια ζητούν συγγνώμη για τον ρατσισμό τους και όλοι προσπαθούν να αποφύγουν την απόλυτη ταπείνωση: την εκπαίδευση της “διαφορετικότητας”.
ΚΟ / πηγή
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Ουκ έστιν εικασία, αλλά οφθαλμοφανές γεγονός η καταστροφική διολίσθηση τών ψευδομορφωμένων (συνεπώς άνευ Χριστού) νεοελλήνων. Πολλά συνεισέφερον πρός αυτήν τήν διαφθορά καί πλάνη ψυχής, νοός καί σώματος. Αφ’ενός η εσκοτισμένη (δυτικού τύπου διασκότιση) άθεη ψευδοεκπαίδευση (άνευ Θείου-Ιερού Ευαγγελίου), διάχυτη εκ ψευδοφιλοσοφικών καί ψευδοψυχολογιών θεωριών ‘ή κοινώς «ΚΕΝΗ, ήτοι ΚΟΥΦΙΑ ΑΠΑΤΗ»(1), αφ’ετέρου η ερωτοτροπία καί προσκόλληση τού σύγχρονου εγωϊστή καί σαρκολάτρη δίποδου ανθρωποειδούς εις τά πρόσκαιρα καί μάταια (λάσπη τής Γής), επαληθεύον τό γνωμικό Τού Θεού :::: «Ου μή καταμείνη Τό Πνεύμα Μου εν τοίς (ξεπεσμένοις) ανθρώποις τούτοις εις τόν αιώνα διά τό είναι αυτούς ΣΑΡΚΑΣ»(2). Η απόρριψη Αυθεντίας Τού Θεού έχει 2 διαστάσεις-σκέλη. ‘Ή θά αρχίσει, ο άφρων αποστάτης, τήν απόρριψη εκ τών κατωτέρω (γονείς, σεβάσμιους Ορθόδοξους Ιερείς, Θεολόγους, σοφούς καί ένθεους διδασκάλους κλπ.) φθάνοντας εις τήν απόρριψη Αυθεντίας Τού Θεού ‘ή τό αντιστρόφως ανάλογον. Εκ νηπιότητος ημών, χρειαζόμεθα καθοδηγητάς (ΥΠΑΚΟΗ εις γονείς) ίνα βαδίσουμε, εκτραφούμε (ΖΕΙΝ), αρθρώσουμε εννοίας λέξεων κλπ, καί εν συνεχεία (ΥΠΑΚΟΗ) εις κατηχητάς, διδασκάλους πρός εκμάθυνση καί εκπαίδευση (ΕΥ ΖΕΙΝ). Τοιουτοτρόπως, αναγκαιότητα εστίν η καθοδήγηση (ΥΠΑΚΟΗ) εξ έμπειρων καί αξίων πνευματικών, διότι ο άνθρωπος εκ νηπιότητος τείνει πρός τό πονηρό, τήν εύκολη κατωφέρεια (3) καί αυτοκαταστροφή (4). Ώστε άνευ ορθής καί ευρείας διαπαιδαγωγήσεως (καί συνεπώς ΥΠΑΚΟΗΣ), οδηγήται εξ αντικειμένου πρός όλεθρον (πρόσκαιρον ΚΑΙ αιώνιον, ατομικώς, οικογενειακώς, εθνικώς καί παγκοσμίως) ως επιτελείται επί τών ημερών ημών. Ο άνθρωπος επλάσθη μέν κατ’Εικόνα Θεού (5), ωστόσο οφείλει (πάντα μέσω ΥΠΑΚΟΗΣ εις Τόν Θεόν, Αγίους καί άξιους Πνευματικούς) νά εργάζεται αδιαλλείπτως τό ΚΑΘ’ΟΜΟΙΩΣΗ πρός Τόν Ενανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον, τό οποίον προϋποθέτει, ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΓΩΪΣΜΟΥ καί ΥΠΑΚΟΗ. Η αρετή ουκ έστι Θεόπεμπτος αλλά αποκτάται εκ ταπεινών καί Θεοφοβούμενων ανθρώπων οι οποίοι αγωνίζοντε εις τόν στίβο τής μετανοίας, αυτογνωσίας καί αυτομεμψίας, πρός έλκυση Θείας Χάριτος καί Παναγίου Πνεύματος καί κατ’επέκταση απόκτηση αρετών, αι οποίαι εισίν ΕΠΙΚΤΗΤΑΙ (6). Ωστόσο, χρειάζεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ καλή προαίρεση, γνώση-επίγνωση τού Θείου Θελήματος (πάντα επαυξανόντως) εκ τών οποίων πηγάζει η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, διότι πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος, ώστε ο άνθρωπος αντί νά υπακούει εις σωστόν καί άξιον ποιμένα Τού Θεού, νά υπακούει εις ΛΥΚΟ, καί πλάνο. Εις άρθρο « μητροπολίτη Μεσογαίας….» τής 15ης Απριλίου ανεφέρθειν καί ανέπτυξα συντόμως περί μερικών εκ τών προειδοποιήσεων εκ Θεού αναφέρων μέ τήν χαρακτηριστική προτροπή «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ». Ψευδοφιλοσοφικές, ψευδοκοινωνιολογικές, ψευδοψυχολογίες καί φεμινιστικές αρλουμποθεωρίες (μέ πολλά άλλα παρελκόμενα) οδηγούν τήν Ελλάδα (καί τήν Υφήλιον) πρός ΟΛΕΘΡΟΝ.
(1) Κολας.Β’8, Α’Τιμ.Δ’7, ΣΤ’20-21, Β’Πετρ.Γ’17
(2) Γένεση ΣΤ’3
(3) Ματθ.Ζ’13…, Λουκά ΙΓ’22, Α’Κορ. Θ’10, Θ’24, Ι’1-6, Έξοδος ΚΓ’2
(4) Γέν.Η’21, Ψαλμ.ΝΖ’4, Εκκλ.Α’13, Ρωμ.Γ’4…10, Γ’Βας.Η’46, Σ.Σολ.ΙΒ’10…, Γ’12, Πρ.Μιχαία Ζ’2-5, Πρ.Ιερ.Θ’9, Πρ.Ησαΐα Α’4…16…., Ε’1-7, Ζ’23-25, Αββά Δωρόθεον σελ.81.
(5) Γεν. Α’26-27, Ε’1, Θ’6
(6) Ταμ.Ορθ.170
Authoritarians απολυταρχικοί στις απόψεις τους κομματικοδίαιτοι, είναι χαμηλής βαθμίδας και υπακούουν τυφλά σε εντολές. Ρουφιάνεψε του λένε, και ρουφιανεύει. Διοτι υπακούει σε Απόλυτη-Αρχή. Σε Αυθεντία. Δεν σκεφτεται ο ίδιος. Πιθηκίζει τα της αυθεντίας λεγόμενα.
Ας τον πουμε λοιπον ηλίθιο, διότι οι μαϊμουδίτσες στο ζωικο βασίλειο είναι αξιαγάπητες.
Ο ηλίθιος εχει επίγννωση της έλλειψής του και καλύπτεται πίσω από κάποιον που φαντάζει σημαντικός στα μάτια του για να αποκτησει κύρος. Μαζεύει κι άλλους ομόσταυλους ηλιθίους γύρω του, γιατί η σισθηση του ανήκειν είναι ισχυρό αρχέτυπο.
Ο σημαντικός αφέντης, γνωρίζει πολύ καλά την ανάγκη του ηλιθίου για ανήκειν κι εξουσία. Τον χρηζει λοιπόν βοηθό του. Τότε ο ηλιθιος θα σκοτωσει ακόμα και την μάνα του προκειμένου να νιώσει σημαντικός και έχων ισχύ χωρίς τύψεις. Η ρουφιανιά γι αυτόν δεν εινσι καν έγκλημα! Είναι κοινωνική υποχρεωση, διότι ετσι θα ικανοποιήσει την Αυθεντία και θα παρει ως αντάλλαγμα αποδοχή και μπραβο.
Αυτή του η ανάγκη το σπρώχνει και να ρουφιανέψει αν πάρει εντολή ή αν ψυχανεμιστεί πως έτσι θα ικανοποιησει το διευθυντήριο που τον στρατολόγησε.. Ο φθόνος της διανοίας που δεν διαθέτει και ο κοινωνικός αυτοματισμός που τον εκπαιδευσαν να ακολουθεί. Πισω απ όλα κρυβεται η συμπλεγματική ψυχοσυνθεση του έχοντα φθόνο στην ψυχή.
Δεν αντέχει να βλεπει αυτόφωτους γυρω του, αναπτυσει φθόνο και επιτίθεται σε ό,τι πιστεύει ότι είναι πιο άρτιο απ τον ιδιο, καλύπτοντας τις ανούσιες και βρωμερές πραξεις του με νομιμοφανή, political correct μανδύα. Ο φθόνος συνοδεύεται εδώ με την υπέρτατη ηδονή της χαιρεκακίας. Όσο πιο δυστυχή κάνει τον γειτονα, τοσο πιο γαλήνια πεφτει για ύπνο.
Μόλις ισοπεδώσει τα πάντα γύρω του στο όνομα του αγαθού, αυτοκαταστρέφεται κι ο ίδιος. Αυτοκαταστρεφεται διοτι είναι καταθλιπτικός. Είναι καταθλιπτικός, διοτι λειτουργεί κάποιες φορές η συνειδηση και του δειχνει τις ελλείψεις του. Αδυνατεί ομως να τις διορθωσει, διοτι πάσχει εκ γενετής. Όσο ασχολείται με τους άλλους, είναι μεγάλη παρηγοριά, διοτι δεν ασχολείται με τον εαυτό του. Αν τολμήσει να κοιταχτεί στον καθρεπτη και να αντικρύσει τα μέσα του τελειωσε. Φουνταρε!
Φυσικά δεν θα στραφεί ποτέ κατά την Απόλυτης Αρχής, της Αυθεντίας, του πολιτικού κόματος, διοτι την εχει Θεοποιήσει. Καννιβαλίζει μόνο ό,τι δεν είναι σαν κι εκείνον.
Νόμος.
Φοίβη, περιέγραψες αυτό ακριβώς που πλήττει την κοινωνία μας, ακόμα και μέσα στην ίδια την οικογένεια.
“Δεν αντέχει να βλεπει αυτόφωτους γυρω του”… πόση αλήθεια κρύβει αυτή η φράση… και πόσα δράματα έχουν παιχθεί πάνω σ’ αυτήν…
Ευρισκόμενος ο άνθρωπος μακράν τής ευσυνειδήτου καί ενσυνειδήτου υπακοής Τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος μου Ιησού Χριστού, απολήγει (ακριβέστερα καταντά) έδαφος εκ τού οποίου φύονται παντός είδους ζιζάνια κακοηθείας, εγωϊσμού, φθόνου, πονηρίας, δολιότητος, δειλίας, ανηθικότητος, εκφυλισμού, ασεβείας, αναισθησίας, παρανοησίας, πνευματικής τυφλώσεως, εμπαθείας, καί πάσης κακότητος, επιβλαβή διά τόν ίδιο καί γενικότερα τού περιβάλλοντός του όπως τό βλέπομεν ανάγλυφα πραγματοποιούμενον εις πολιτικούς, πολιτειακούς προδότας, παναιρετικούς οικουμενιστάς καί τόν ξεπεσμένο λαόν ο οποίος υποστηρίζει τοιούτα ρεμάλια, ολετήρας καί δυσώδη τρωκτικά τού Ορθόδοξου Χριστιανισμού καί Ελλάδος.
Με όλο τον σεβασμό στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία και την Σωτήρια Πίστη μας, η λέξη ΥΠΑΚΟΗ μας κάνει ζημιά. Ο Έλληνας αυθόρμητα λατρεύει το Θείον. Δεν ΥΠΑΚΟΥΕΙ.
ΥΠΑΚΟΥΜΕ μονο σε εντολές. Και οι εντολές είναι ΔΙΑΤΑΓΗ. Ο ΕΝΘΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν εχει ανάγκη ΑΦΕΝΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙ. Δεν είναι υπόλογος. Είναι ανάλογος, κατ εικόνα κι ομοίωση.
Ο δε εθισμός μέσω δόγματος, της λέξεως ΥΠΑΚΟΗ, γινεται αυτοματισμός, εξαρτημένο αντανακλαστικό που μας εκπαιδεύει αργά και σταθερά σε κοινωνική και πολιτική ΥΠΑΚΟΗ. Φτανει να βρεθεί ο ΑΡΧΩΝ που θα την εμπνεύσει, θα την διαδωσει και έτοιμο το ποίμνιο και το ποιμνιοστάσιο!
Γι αυτό καθόμαστε όλοι κλαρίνο τούτες τις δύσκολες μέρες. Διότι συνηθίσαμε κι εκπαιδευτήκαμε να δηλώνουμε ΥΠΑΚΟΗ!
Αλλοι στους νομους και τα ψηφίσματα του κρατους κι άλλοι στην Τατιάνα, το Ευαγγελέτο, τον Σήψη, τον Μαγιορκούνα, τον ιθυφαλλικό καρπερό άθλιο Τζιούδρα και τον Χρυσούλι.
ΠΕΣΤΑ ΦΟΙΒΗ.
ΜΙΠΩΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ,ΤΑ ΑΠΟΛΟΛΑ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.
ΔΗΜΙΟΣ.
Ο φθόνος στην γνήσια κακοήθη μορφή του, είναι ψυχική ατέλεια. Κάποιοι γεννιούνται με αυτό το κουσούρι σε λανθάνουσα, δυνάμει κατάσταση. Το αν αυτή η έλλειψη θα ανθίσει και θα δώσει καρπούς, εξαρταται απο το περιβάλλον και τα ερεθίσματα που δέχεται ο εκ γενετής ελλειμματικός.
Αν ο φθονος συνοδεύει έναν επιτυχημένο, καλλιεργημένο κι ευνοημένο απ την ζωή άνθρωπο, για όσο διαρκέσει αυτή η ακμάζουσα περίοδος, το κουσούρι βρισκεται σε ύπνωση. Αν κατι δεν παει καλά ή αν η σύγκριση με τον περίγυρο και η αδηφαγία κυριεύσουν τον ευφυή, τότε ενεργοποιείται η κατάρα.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι εκ φύσεως βλάκες και συνάμα φθονεροί. Αυτοί είναι οι μοιραίοι κι αθορυβοι μια ζωή στην άκρη, στην αφάνεια και στην πενία. Κανείς δεν υπολογιζει την ύπαρξή τους και κυκλοφορουν αθορυβα και καταθλιπτικά ανάμεσα στο πλήθος. Δεν διαθετουν ευφυία, διαθετουν ομως πονηρία. Ετσι επιβιώνουν σχηματιζοντας άτυπες αγέλες με ομαδική συλλογική σκέψη. Ό,τι πράττει ο ένας, αγελαία ακολουθούν μιμητικα και οι υπόλοιποι. Λειτουργούν ρεβανσιστικά με το δογμα της ελάχιστης προσπάθειας, της μίζας, του ρουσφετιού, της κλάψας οπως οι γύφτοι κλαίγονται στα φανάρια.
Στις μέρες μας κυριαρχεί κυρίως η δεύτερη κατηγορία φθονερών ανθρωπων. Άνθρωποι ηλίθιοι, φορτωμένοι με τεχνικές γνώσεις που κάποιοι ονομάζουν ακόμα κι επιστήμες, ενώ ειναι τέχνες. Οπιομανείς τηλεορασόπληκτοι, σπουδάζουν ιατρική, ρητορική, φιλοσοφία, νομική από τρυπιες τηλεοπτικές πόρνες και μετά έτοιμοι για δράση, εξορμούν να ασκησουν κοινωνική ισχύ στην κοινωνία, καρφώνοντας τους συνανθρώπους τους. Ετσι νιωθουν ισχυροί, ικανοί, σημαντικοί, απαραίτητοι και ηδονίζονται να βλέπουν τον νοικοκυρη γείτονά τους να ψυχορραγεί, όπως ψυχορραγούν οι ίδιοι εκ γεννετής. Τώρα που τους δωθηκε βήμα θα το εκμεταλευτούν με ολες τις δυνάμεις τους.
Το κάρφωμα, η ρουφιανιά διαχρονικά έγινε από ανθρωπους με δύσμορφα σώματα και ατελείς ψυχές. Κοντοί, καμπούρηδες, άσχημες, ανέραστες, και φυσικα όλοι μοναχοφαγάδες, εγωιστές και ανικανοποίητοι!
Παραπονιούνται πάντα γιατί εμειναν μαγκούφηδες, μόνοι, χωρίς φίλους και ποτέ δεν κοιταξαν μεσα τους να δουν ποιός φταίει. Είναι οι γελοίοι που θα σου πάρουν την σειρά στο ταμείο καταστηματος, αυτοί που κατέχονται από παρανοειδεις νευρωσεις τύπου όλοι με κατηγορούν και με κοροϊδεύουν πίσω απ την πλάτη μου. Είναι ο βλακας συνάδελφος του γραφείου, που όλοι γελανε με ενα αστείο κι εκείνος, επειδή λογω βλακείας δεν το κατάλαβε, νομίζει ότι γελάνε μαζί του. Είναι η κοριτσάρα που τρώει απο το πρωι μεχρι το βράδυ στάνες και φούρνους ολόκληρους και μετά παραπονιεται ότι οι άντρες δεν αγαπούν τα κοριτσια των 150 κιλών και είναι ρατσιστες, σεξιστές και ό,τι σε…ιστες.
Είναι η πρησμένη από υαλουρονικό γεροντομπεμπέκα που ζηλευει ότι νεο και φρεσκο κυκλοφορεί κι αν μπορουσε θα ξεσκιζε το νεο κοριτσι που περπατα διπλα της.
Είναι ο γερος που του πεσε και μισεί ότι υγιές και ζωντανό κυκλοφορεί δίπλα του.
Είναι οι πόρνοι, οι παιδεραστές, οι μαμάκιδες, που ολημερίς προσεύχονται κι εκκλησιάζονται, δεν βριζουν ποτέ, και αγριοκοιτούν τα νέα παιδιά που εισερχονται στην εκκλησία ενώ οι ιδιοι είναι κινητοί ψυχικοί βόθροι.
Ειναι οι τεμπέληδες, οι οκνοί, οι χαμηλής νοημοσύνης που αφού αυτοι δεν μπορούν να πεταξουν ψηλά , πρεπει να μην μπορεί κανείς. Κρυβονται πισω από κομουνιστικές ιδεολογίες ισοπεδωτισμού και αλοιφής και λιώνουν ότι προλάβουν στο διάβα τους.
Κι όλα αυτα από φθόνο. Από την μεγαλειώδη αίσθηση ανικανότητας κι ανημποριάς.
Αυτοί είναι οι φθονεροί. Παραμονεύουν βρισκόμενοι σε κάθε κοινωνική τάξη κι εχουν ένα κοινό, ΤΟΝ ΦΘΟΝΟ, μια κατάρα που κουβαλούν στα γονίδια τους.
Φοίβη μου, τα έγραψες όλα.
Οι ρουφιάνοι αναρωτιέμαι αν είναι όλοι φθονεροί. Αν κάποιος είναι μυαλοπλυμμένο κομματόσκυλο και υπάλληλος του κράτους, παίζει να του φαίνεται απόλυτα φυσικό να ρουφιανεύει όποιον δεν τηρεί τις εντολές του κράτους. Πόσο μάλλον όταν είναι για το καλό μας. Το είδος που έχουμε σε αυτή την περίπτωση είναι ο authoritarian. Ελαφρώς άστοχη η μετάφραση σε αυταρχικός γιατί δεν βρίσκονται σε καμία κορυφή ιεραρχίας. Αντίθετα οι authoritarians βρίσκονται συνήθως χαμηλά και περισσότερο υπακούν παρά διατάζουν αυταρχικά. Ανθρωπόσκυλα τα λέω εγώ. Kαι πυραμιδισμό την ψυχολογία τους. Για το φαινόμενο αυτό έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, ένα από τα καλύτερα είναι και δωρεάν:
https://theauthoritarians.org/
Φοίβη: ”Κι όλα αυτά από φθόνο. Από την μεγαλειώδη αίσθηση ανικανότητας κι ανημποριάς.” Με άλλη διατύπωση:
”Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.”
”Άπαντα Αγίων Πατέρων”. Για την Αντιγραφή: Αλμπέρ Καμύ – Νόμπελ Λογοτεχνίας 1957.