Απλά συγκλονιστικό... και βαθιά ανθρώπινο...
Αποχαιρετισμός στον Ήρωα Γαϊδαράκο
Τι να πουν τα Λόγια μπροστά στα Δάκρυα;
Ντράπηκα, που λέγομαι … άνθρωπος…
Ντράπηκα, που ζω ανάμεσα σε…”ανθρώπους” που βασανίζουν ζώα…
Ντράπηκα, γιατί ήμουν απούσα στους βασανισμούς τους, ώστε να αντιδράσω…
Γέμισε μίσος η ψυχή μου γι αυτό ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ που βασάνισε ένα γαϊδουράκι…
Κι αναρωτιέμαι: Ένα ολόκληρο χωριό, πως δεν βρήκε τη δύναμη να κάνει το ίδιο στον θύτη;;;
Δηλαδή, να γίνουμε… ΖΟΥΓΚΛΑ;;;
Μα είμαστε ήδη ΖΟΥΓΚΛΑ… απλά δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ.1. Με το δεδομένο πως αυτό ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ που βασάνισε το ζωάκι, είναι ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ του προέδρου του ΚΥΝΟβουλίου, του “κολλητού” της Ροζαλίας, να είστε βέβαιοι πως αν δεν αθωωθεί από την “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη, θα πέσει στα πολύ μαλακά…
Υ.Γ.2. ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ έχει και δυο γιούς… αστυνομικούς… ουδέν σχόλιο…
Υ.Γ.3. Αν είχα τέτοιο παΤΕΡΑ(Σ), θα είχα το λιγότερο αποποιηθεί το όνομά του… και δεν θα ήθελα να τον ήξερα…
Υ.Γ.4. Διαβάστε και εδώ…
Ένα καλόψυχο-ανεξίκακο πλασματάκι, ένα γαϊδουράκι,
δένεται από τον υπάνθρωπο ιδιοκτήτη του σε αγροτικό όχημα
και βιώνει το μαρτύριο να σέρνεται επί ώρα στον δρόμο.
Το αίμα τού ζώου αυλακώνει την άσφαλτο επί εκατοντάδες μέτρα
και δημιουργεί μία διαχωριστική λωρίδα που αποτελεί ύψιστη ντροπή για την Ανθρωπότητα.
Το αποτρόπαιο περιστατικό λαμβάνει χώρα -οποία τραγική ειρωνεία-
σε περιοχή τού νομού Ιωαννίνων που φέρει σημειολογική ονομασία·
ήταν «γραμμένο» για το γαϊδουράκι
να εβίωνε τις βασανιστικές ύστατες στιγμές του σε χωριό που ονομάζεται «Γραμμένο».
…
Αστραπιαία το συμβάν διαδίδεται στο Πανελλήνιο,
καθώς οι αυτόπτες μάρτυρες φέρνουν στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες
όπου έχουν απαθανατίσει τη βαρβαρότητα που υπέστη το ανέφταιγο ζώο.
Φρίκη. Οργή. Θλίψη.
Η συγκεχυμένη κατάσταση που επικρατεί αμέσως μετά τη γνωστοποίηση,
έχει ως αποτέλεσμα να εξαπλωθεί η φήμη
πως το μεγαλόσωμο πλασματάκι έχει ήδη φύγει από τη ζωή·
όμως, μέσα στον ζόφο και στη συναισθηματική δυστοπία που νοιώθουμε,
έρχεται να μάς φωτίσει το πρόσωπο μία αχτίδα αισιοδοξίας.
Το γαϊδουράκι ζει.
Ναι, ευτυχώς υπάρχει ελπίδα·
τι κι αν είναι σοβαρά τραυματισμένο, το γαϊδουράκι ζει.
Δυστυχώς, σύντομα οι ψυχές μας καταρρακώνονται ξανά (οριστικώς πια),
αφού καταφθάνει η είδηση πως -λόγω τής ανεπίστροφης κατάστασής του-
το γαϊδουράκι θα υποβληθεί σε ευθανασία.
Αυτή κι αν είναι τραγική ειρωνεία·
ένα αθώο πλάσμα να έχει ως μοναδικό «ευ» τής ζωής του, την Ευθανασία.
Είναι οδυνηρό να μην υπάρχουν ελπίδες,
μα ακόμη οδυνηρότερο να γεννιούνται ελπίδες και αμέσως να σβήνουν.
Το μαρτυρικό γαϊδουράκι έζησε απανωτούς θανάτους.
…
Θα μού στοιχειώνει και θα μάς στοιχειώνει ισοβίως την ψυχή αυτή η φωτογραφία.
Σε αυτήν τη φωτογραφία βλέπουμε ένα μωρό·
βλέπουμε την Καλοσύνη τού Μωρού,
βλέπουμε την Αθωότητα τού Μωρού,
βλέπουμε τη Γαλήνη τού Μωρού.
Κι όμως,
αυτό το πρόσωπο ανήκει σε ένα πλάσμα που είχε μόλις υποστεί αφόρητο βασανιστήριο
και κειτόταν σχεδόν ξέψυχο στην άκρη τού δρόμου.
Ο ηρωϊκός γαϊδαράκος, αυτός που το υποκοριστικό του καταλήγει σε «-ράκος»,
είναι πεταμένος σα ράκος, σα σκουπίδι,
λίγα μέτρα από την αιμάτινη λωρίδα που άφησε ως απόδειξη τού μαρτυρίου του στην άσφαλτο.
Τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια μας.
Με συντρίβει ότι το γαϊδουράκι υπέκυψε στη βαρβαρότητα.
Με συντρίβει ότι το γαϊδουράκι υπεβλήθη σε ευθανασία.
Με συντρίβει ότι έζησε τη ζωή του χωρίς ευζωΐα.
Ευγνωμονώ αυτό το πλάσμα για τη Διδαχή τής Ταπεινότητας.
Θα συγκινούμαι πάντα με το ταπεινό hashtag «#γαϊδουράκι»!
Για μέρες -από την Κυριακή που έγινε γνωστό το συμβάν, έως και σήμερα-
αισθάνομαι συγκίνηση βλέποντας να κυριαρχεί στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»
αλλά και στις δημοσιογραφικές ιστοσελίδες,
η υποκοριστική-χαϊδευτική λέξη «γαϊδουράκι»,
η οποία συμπυκνώνει όλην την τρυφερότητα
που χρωστούσαμε ως Ανθρώπινο Είδος σε αυτό το αξιαγάπητο πλάσμα όταν βρισκόταν στη ζωή,
αλλά τού την εξεφράσαμε μετά τον θάνατό του.
Τραγικός Ετεροχρονισμός.
Αναρίθμητα ζώα υφίστανται τον ίδιο οδυνηρό ετεροχρονισμό μας,
καθώς η Ανθρώπινη Αλαζονεία έχει δομήσει τον Κόσμο και εν γένει τη Ζωή
με τη βάρβαρη εγωκεντρικότητα τού Είδους μας.
Διόλου τυχαία ο Μαρκ Τουέϊν
-ήτοι, ένας από τούς σημαντικότερους διανοούμενους στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας- μάς έχει αφήσει ως κληροδότημα την ακόλουθη μνημειώδη αλήθεια:
Το γεγονός ότι ο Άνθρωπος γνωρίζει το Καλό και το Κακό,
αποδεικνύει την ανωτερότητα τής σκέψης του σε σχέση με τα Ζώα.
Το γεγονός ότι -παρ’ όλα αυτά- πράττει το Κακό,
αποδεικνύει την κατωτερότητα τής ηθικής του σε σχέση με τα Ζώα!
Πνευματικά Ανώτερος ο Άνθρωπος από τα Ζώα.
Ηθικά Κατώτερος ο Άνθρωπος από τα Ζώα.
Εδώ είναι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία
η περίφημη ατάκα τού Βασίλη Αυλωνίτη από την ταινία «Η Ωραία των Αθηνών» τού 1954
και αποδεικνύεται περίτρανα ότι η φράση «Πνεύμα και Ηθική» εμπεριέχει ανέφικτη ισορροπία.
Το Πνεύμα και η Ηθική δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν στην ίδια ευθεία,
αλλά πάντοτε θα τραμπαλίζονται
δημιουργώντας (α)γωνίες που ενίοτε επιφέρουν μοιραία αποτελέσματα.
Εκεί δε, που το εν λόγω μείγμα μετατρέπεται σε δυστοπία,
είναι όταν το Πνεύμα και η Ηθική είναι παντελώς απόντα,
όπως στην περίπτωση τού βάρβαρου υπάνθρωπου που οδήγησε στον θάνατο το γαϊδουράκι.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Διότι ο Άνθρωπος -έμπλεος αλαζονείας και εγωμανίας- θεωρεί τα Ζώα ως «κατώτερες μορφές ύπαρξης»,
λες και ο ίδιος δεν είναι ζώο,
λες και η λέξη «Ζώο» δεν έλκει την ετυμολογία της από το ρήμα «Ζω» και από το ουσιαστικό «Ζωή».
Ο Κόσμος θα γίνει καλύτερος όταν συνειδητοποιήσουμε και αποδεχθούμε πως «Όλοι Ζώα Είμαστε».
…
Βεβαίως, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τούς υπανθρώπους,
οι οποίοι βρίσκονται μονίμως υπό το καθεστώς μεγαλοϊδεατικού παραληρήματος,
αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν και να εκτιμήσουν -έστω κατ’ ελάχιστον-
αυτό το κυριολεκτικώς ασύλληπτο θαύμα που λέγεται «Ζωή».
Όντα που δεν μπορούν να αντιληφθούν τι εστί «Συμπαντικότητα»
(αντ’ αυτής, συνηθίζουν να χρησιμοποιούν την υπερ-απλουστευτική λέξη «Θεός»,
χωρίς να καταλαβαίνουν γρυ από τούς συμβολισμούς της),
όντα που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Ζωή είναι μία ασύλληπτη σύμπτωση
και πως αυτή η ασύλληπτη σύμπτωση απεφάσισε την τελευταία στιγμή
να μάς φέρει στη ζωή ως ανθρώπους και όχι ως γαϊδάρους, ως πρόβατα, ως μυρμήγκια.
Ως εκ τούτων,
μιλάμε για ασυνείδητα όντα που συνειδητώς θα βασανίσουν τον άκακο γάϊδαρο,
συνειδητώς θα σφάξουν το άκακο πρόβατο, συνειδητώς θα πατήσουν το άκακο μυρμήγκι.
Υπερ(εκ)τιμημένο ον ο Άνθρωπος.
Ο Άνθρωπος είναι η Προσωποποίηση τής Αλαζονείας.
Εν κατακλείδι, έχουμε μέγα ιδέα για το είδος μας,
αλλά η αδυσώπητη αλήθεια είναι ότι το Σύμπαν δεν μάς χρειάζεται καν
(είμαστε απλώς «κόκκοι άμμου» στο Σύμπαν
και νομίζουμε ότι είμαστε «ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ»).
…
Κοιτώ ξανά και ξανά αυτήν τη φωτογραφία.
Βάσει τής Συμπαντικότητας θα μπορούσα να ήμουν εγώ ο γαϊδαράκος (όπως κι ο καθένας μας),
να με σέρνει ένας υπάνθρωπος στον δρόμο, να με πετάει σα σκουπίδι στην άκρη,
να τραυματίζομαι βαρύτατα και να επιλέγεται ως μοναδική λύση για εμένα η Ευθανασία.
Με συντρίβει αυτή η φωτογραφία.
Με συντρίβει διότι εκπέμπει Φυσική Μοιρολατρία.
Με συντρίβει διότι βλέπω ένα πλάσμα που -παρ’ όσα δεινά έχει υποφέρει- είναι Αγόγγυστο.
Με συντρίβει το Αγόγγυστο διότι είναι η Ύψιστη Μορφή Γενναιότητας.
Με συντρίβει ο Αγόγγυστος Γαϊδαράκος.
Με συντρίβει ο Ηρωϊκός Γαϊδαράκος.
Με συντρίβει ο Ήρωας Γαϊδαράκος.
Ανέκαθεν τρέφω απέραντο σεβασμό, τρυφερότητα και αγάπη στον Γάϊδαρο,
καθώς με συγκινούν βαθύτατα η ταπεινότητα και η στωϊκότητά του.
Παραμελημένες ψυχούλες,
αντικείμενα εκμετάλλευσης από την Ανθρώπινη Αλαζονεία και Απληστία,
απαραπόνευτα ζώα που μετατρέπονται σε «οχήματα» -και μάλιστα, με υπέρβαρο φορτίο-
από ανάλγητους υπάνθρωπους που έχουν ως αποκλειστικό γνώμονα την κάθε λογής ευκολία τους
και το κάθε λογής κέρδος τους
(ενίοτε δε -όπως συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση-
ξεσπούν τα απύθμενα συμπλέγματά τους, την κακοψυχία και τη βαρβαρότητά τους
επάνω σε αυτά τα ανυπεράσπιστα πλάσματα).
Παρακολουθώ συχνά -κυρίως στη συνδρομητική πλατφόρμα- παντός περιεχομένου ντοκιμαντέρ·
ποσοστιαίως,
το γεγονός τής Ελληνικής Ιστορίας που υπερέχει μακράν στη θεματολογία τους,
είναι η «Μικρασιατική Καταστροφή».
Οι εικόνες από τούς απελπισμένους Έλληνες στρατιώτες
και από τούς ακόμη πιο απελπισμένους πρόσφυγες,
εμπεριέχουν πάντα και αυτό το αγόγγυστο ζώο που άλλοτε μεταφέρει ανθρώπους κι εφόδια,
και άλλοτε το εναπομείναν βιος.
Με συγκινεί και με κάνει να δακρύζω η εικόνα με αυτά τα γαϊδουράκια
που μέσα στον ζόφο τού πολέμου παράγουν την «Εικόνα τής Αθωότητας»
και διατυμπανίζουν σιωπηλά -διά τής συγκλονιστικής έμφυτης ταπεινότητάς τους- την Ειρήνη
(τα ίδια και στην Πίνδο, και αλλαχού ανά τον πάλαι ποτέ εμπόλεμο κόσμο μας,
όμως η υποτίμηση τής Ζωής των Ζώων είναι θεσμοθετημένη
και έτσι ουδείς πολιτειακός κλειδοκράτωρ είχε την ευαισθησία να δημιουργήσει
-όπως συνέβη με το «Μνημείο τού Αγνώστου Στρατιώτη»-
ένα μνημείο για τα ζώα που θυσιάζονται εν καιρώ πολέμου).
Μα και σε καιρούς ειρήνης, τα ίδια εγίνονταν και γίνονται·
το Γαϊδούρι αντιμετωπίζεται ως «παραδοσιακό όχημα»
(μεταφέροντας ανθρώπους, αγροτική σοδειά, ξυλεία, κ.λπ.),
αλλά και ως «εμπορική επιχείρηση»
(μεταφέροντας τουρίστες σε μέρη όπως η Σαντορίνη και η Ύδρα,
και χρησιμοποιούμενα τοιουτοτρόπως
ως οι ακούσιοι πρωταγωνιστές σε ένα αισχρό περιηγητικό «happening» κερδοσκοπικού χαρακτήρα).
Έτσι, ο Γάϊδαρος προσδιορίζεται ως «Ζώο Εργασίας»,
έτσι, ο Γάϊδαρος εξακολουθεί να είναι «μεταφορικό μέσο», να είναι «όχημα».
Όμως, απάνθρωποι-υπάνθρωποι, παραβλέπετε μία εξόχως κομβική λεπτομέρεια:
Ο Γάϊδαρος είναι «Όχημα με Ψυχή»!
…
Και σα να μη φτάνουν όλα τούτα,
η «Μισοζωϊκή Κουλτούρα» φτάνει στο ζενίθ της
από τούς άξεστους, αγροίκους, παγανιστές, καθυστερημένους και θλιβερούς Νεοέλληνες,
που -όπως πράττουν και με πολλά άλλα ζώα- χρησιμοποιούν τη λέξη «Γάϊδαρος» ως… ύβρι.
Ναι, η Υπομονή, η Στωϊκότητα, το Αγόγγυστον,
πολτοποιούνται στην «Υπανθρώπινη Κρεατομηχανή»
και προκύπτει η πολτώδης συκοφαντία που λέγεται «Αναισθησία».
Οποίο απύθμενο θράσος·
η Υπομονή και η Στωϊκότητα καταβαραθρώνονται,
το Αγόγγυστον -αντί να συγκινεί και να λαμβάνει, έστω στοιχειωδώς, τον Σεβασμό-
καθίσταται πεδίο εμπορικής εκμετάλλευσης,
ο «Γάϊδαρος» γίνεται «Συνώνυμο(ς) τής Αναισθησίας».
Απανθρωπιά και Υπανθρωπιά.
Επιμύθιο:
Αναμφίβολα, ο ήρωας γαϊδαράκος μάς δίνει την ευκαιρία -μέσω τής θυσίας του-
να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι, να γίνουμε καλύτεροι ως Κοινωνία,
καθώς ήταν εντυπωσιακός ο βαθμός τής συμπόνιας προς το μαρτυρικό ζώο
και τής κατακραυγής για τον υπάνθρωπο βασανιστή του.
Όμως, όχι, ανθίσταμαι σε αυτήν την ευκαιρία,
διότι δεν θέλω να γίνομαι «καλύτερος άνθρωπος»
δραττόμενος αφορμών από μαρτύρια και βίαιους θανάτους άλλων πλασμάτων.
Όχι, δεν δικαιούμαστε τέτοιαν «καλυτέρευση».
Όχι, οφείλουμε να γινόμαστε καλύτεροι χωρίς να θυσιάζονται πλάσματα για χάρη μας.
Και τώρα;
Είτε ένθεοι, είτε άθεοι,
άπαντες οι φιλόζωοι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο ενδεχόμενο να υπάρχει «Μετά Θάνατον Ζωή»,
ώστε να μάς απαλύνει την οδύνη η σκέψη
ότι αυτό το βασανισμένο καλόψυχο-ανεξίκακο πλασματάκι
τώρα (θα) είναι ευτυχισμένο σε κάποιαν άλλη διάσταση.
Φευ· ακόμη κι αν ισχύει ετούτη η ευκταία συνέχεια,
δεν αναιρείται το γεγονός ότι το γαϊδουράκι εβίωσε τη Ζωή και έφυγε από τη Ζωή
με τη μαρτυρική αίσθηση ότι «Η Ζωή δεν είναι πλασμένη για τα Ζώα».
…
Ξέρω, θα υπάρξουν απάνθρωποι-υπάνθρωποι που -υποδυόμενοι τούς ουμανιστές-
θα επιχειρήσουν να καλύψουν τη μισοζωΐα τους και την ποταπή ψυχή τους
χρησιμοποιώντας τον σεσημασμένο αντιπερισπασμό
«Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι κι εσείς κάνετε έτσι για ένα γαϊδούρι;».
Ναι, υπάνθρωποι.
Ναι, (δυνητικοί) βασανιστές και δολοφόνοι ζώων κι ανθρώπων.
Για ένα γαϊδούρι κάνουμε έτσι,
διότι εσείς είστε η «Ντροπή τής Ζωής»,
ενώ ο ήρωας γαϊδαράκος απετέλεσε «Υπερηφάνεια τής Ζωής».
…
Ήρωα Γαϊδαράκο,
σού καταθέτω -εκ μέρους των ανθρώπων- τη συγγνώμη μας
και θα σού καταθέτω εσαεί τα δάκρυά μου.
Σε ευγνωμονώ που υπήρξες συνοδοιπόρος μου στο Σύμπαν
και σού αφιερώνω το ακόλουθο συγκλονιστικό βίντεο
που αποδεικνύει με αδιαμφισβήτητο τρόπο το Μεγαλείο τής Ψυχής σου
και συνολικώς το Μεγαλείο τού Είδους σου!
Αποχαιρετισμός σ ένα φίλο.
με ήχο να το δείτε. #γαϊδουράκι pic.twitter.com/FETxRWSlmR— empathy (@Valiadistinct) August 31, 2022
Αχ, ρε Ήρωα Γαϊδαράκο,
υπάρχουμε πολλοί άνθρωποι που -πίσω από την αγόγγυστη σιωπή σου-
ακούσαμε τις υψηλές συχνότητες τής οδύνης σου.
Αχ, ρε Ήρωα Γαϊδαράκο,
μακάρι το κλάμα μας να μπορούσε να σε έφερνε πίσω.
Αχ, ρε Ήρωα Γαϊδαράκο,
σού υπόσχομαι ότι δεν θα αφήσουμε να στεγνώσουν τα δάκρυά μας για εσένα.
Αχ, ρε Ήρωα Γαϊδαράκο!
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΖΩΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Τελικά κάνανε ευθανασία στο γαϊδουράκι γιατί είχε πολλά τραύματα και δεν θα τα κατάφερνε!
Δύο λεπτομέρειες μόνο αν μου επιτρέπετε, για να μιλάμε κυριολεκτικά: πρώτον ο άνθρωπος δεν είναι ζώο (μπορεί να μοιάζει με τα ζώα από άποψη ανατομίας, φυσιολογίας κτλ. ΑΛΛΑ ο άνθρωπος ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ εχει αθάνατη ψυχή, επομένως ναι ειναι μιαανωτερη μορφή ζωής -αντικειμενικά, γιατί έτσι πλάσθηκε από τον Δημιουργό του, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοιωσιν του ίδιου του Θεού).
Η ΑΘΑΝΑΤΗ αυτή ΨΥΧΗ λοιπόν, είναι δώρο του Θεού, στον άνθρωπο,
και επομένως λειπει από τα ζωάκια.
Αυτό θα πει ότι (*και ερχομαστε στο δευτερο) τα ζώα δεν έχουν ψυχή.
ΒΕΒΑΙΑ αυτό δε δικαιολογεί σε κανέναν τρόπο την κτηνωδία αυτή.
Πιστευω ακραδαντα ότι οι άνθρωποι που είναι σε θέση να βλάψουν ένα ζώο, θα έβλαπταν άνετα με τον ιδιο τρόπο και έναν άνθρωπο (αν τους επιτρεπόταν ποινικώς ή νομικώς).
Το πώς ένας άνθρωπος συμπεριφέρεται σε ένα ζωάκι, δειχνει (ως έναν βαθμό) το βάθος της καλοσύνης, της ισορροπίας και του πόσο πολιτισμένος είναι.
Δείχνει επίσης (**αυτο είναι λιγάκι βαθύ).. την απόλυτα προσωπική σχέση που έχει με καθετί αγνό και αθώο στη ζωή του (πιθανώς και με τον ίδιο του τον εαυτό, ως παιδί).
Είμαστε ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ από τα ζώα, παρ’ τε το ειδηση.
Γιατί κανένα ζώο δεν επιτίθεται με τόση λύσσα το ένα στο άλλο, κανένα ζώο δεν αδικεί, δεν συκοφαντεί, δε μισεί, δεν εκφοβίζει, δε διαστρέφει, δε διαστρεβλώνει και δεν καταστρέφει όπως ο άνθρωπος.
Τι να πω, δεν ξέρω.
Μόνο θλιψη, οργή και θυμός.
Ευχαριστουμε πολύ.
Μαρία, έχουν ψυχή και τα ζώα… το βίντεο που υπάρχει στην ανάρτηση, αυτό αποδεικνύει… και υπάρχουν ανάλογα χιλιαδες τέτοια βίντεο…
Όσο για τον “άνθρωπο”…ας μην το συζητήσω καλλίτερα…
Τα ζωάκια όχι, δεν εχουν ψυχή (το εχω ακουσει και διαβασει πολλές φορες, αλλά δεν ειναι αλήθεια).
Ενστικτο έχουν, συναισθήματα και μνήμη βεβαίως.
Ομως ψυχή αθάνατη, που να αναστηθεί κατά την κοινή ανάσταση των νεκρών, στη Β’ Παρουσία του Χριστού
όχι δεν εχουν.
Ψυχή αθάνατη (οντολογικά μιλάω τώρα, με βάση τα κειμενα των Αγίων Πατέρων), έχει ΜΟΝΟ ο άνθρωπος.
Κανένα άλο πλάσμα. Ούτε τα φυτά, ούτε τα ζώα.
Γι’ αυτό και μνημόσυνα (στην ορθοδοξη εκκλησία, όχι τη σημερινη αιρεση)
τελούνται μόνο για τους ανθρώπους και όχι για τα ζωάκια.
(υ.γ. Τωρα το πόσο μπορει να καταπεσει ένας άνθρωπος, είναι άλλο θεμα. Εγω το έγραψα με την έννοια του πώς είναι πλασμένος ο άνθρωπος και πώς τα ζωάκια).
Μαρία μου, δεν μπαίνω καν σε ότι λέει η ορθοδοξία…
Μιλώ απλά για τα συναισθήματα των ζώων… κι αυτά, είναι υπαρκτά…
αυτα τα κουραδια ουτε για τα ματια του κοσμου δε κρατουν τα προσχηματα μα καλυτερα να φενετε στα ματια των ανθρωπων τι σκατα ειναι ολλοι αυτοι οι τυποι που περνουν εξουσια στα χερια τους
έχει τύχει αρκετές φορές στην επαρχία να δω τα λίγα γαϊδουράκια και άλογα που έχουν πια μείνει, δεμένα σε κάποιο δέντρο στο λιοπύρι και κανείς δε νοιάζεται αν θα ψοφίσει το ζωντανό. κάποιοι τα δένουν και τα αφήνουν στη μοναξιά χωρίς νερό και φαΐ για να πεθάνουν. πώς μπορούν και το κάνουν;;;;; μουδιάζει το μυαλό σου άμα το σκεφτείς.
τώρα, δείχνει αυτό καλό λαό;;;;;; για να μας δούμε λίγο χωρίς να κρυβόμαστε: εκτρώσεις, κακοποιήσεις ζώων, επίδειξη υπεροχής σε αδύναμους…. νομίζω ότι αυτό είναι το προφίλ ενός κτηνώδους λαού.
“νομίζω ότι αυτό είναι το προφίλ ενός κτηνώδους λαού”…
Ορθότατο το έγραψες…
… το φουκαράκι …τα κτήνη… γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;πώς μπορούν και κάνουν τέτοια πράγματα;;;;; πώς δεν λυπούνται;;;; γιατί;;;;;;;;;;συγγνώμη αλλά τέτοιοι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να ζουν.
Δεν υπάρχει απάντηση… γι αύτο έγραψα πως θα έπρεπε να το δέσουν ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ πίσω από την καρότσα και να το σέρνουν… για να καταλάβει τι έκανε στο καημένο το γαϊδουράκι… και μετά, να μην του κάνουν ευθανασία, αλλά να τον αφήσουν να ψοφήσει από τους πόνους και το αίμα…
κάποιος είχε την ίδια ιδέα http://www.press-gr.com/2022/09/blog-post_24.html
Νομίζω πως πολλοί την έχουν, απλά δεν έχουν ιστολόγιο για να την γράψουν…