για μας, που μεγαλώσαμε σαν ... ΑΝΘΡΩΠΟΙ... νοσταλγός μιας άλλης εποχής... (5 βίντεο και μια ταινία)
Όταν με πνίγει το σήμερα, πατάω ένα κουμπί και γυρίζω στο χθες…
… σ’ εκείνο το χθες, που δεν μπόρεσε να σβήσει ούτε το μυαλό, ούτε η ψυχή…
… κι ανοίγω την πόρτα για να ξεχυθούν οι αναμνήσεις και να με τυλίξει η νοσταλγία…
… τότε που με μια φέτα ψωμί, λάδι απλωμένο και ζάχαρη, κρατούσαμε στα χέρια μας το πιο όμορφο … γλυκό…
…ματωμένα πόδια και χέρια στο ατέλειωτο παιχνίδι στις πλατείες και στις αλάνες…
… χωρίς τηλέφωνα, τηλεόραση και κινητά…
… τότε που μ’ ένα ραδιοφωνάκι, ακούγαμε την Θεία Λένα…
… τότε που πέρναγε ο παγοπώλης κι άφηνε πάγο για το ψυγείο…
… τότε που πέρναγε ο παγωτατζής και βγαίναμε όλα τα παιδιά να μας βάλει το χωνάκι…
… τότε που παίζαμε σχοινάκι, κουτσό, στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα αγέλαστα… και … φτου ξελευθερία…
… τότε που κάναμε διαγωνισμό για τα μπάνια στη θάλασσα…
… τότε που γινόμασταν ένα με την φύση…
… καλοκαίρια αγνά και όμορφα…
… η ομορφιά της απλότητας…
… χαμόγελο και δάκρυ μαζί…
… έτσι φτιάχνεται η νοσταλγία μιας φτωχής εποχής…
… η εποχή της συντροφιάς και της ελευθερίας…
… αναμνήσεις και νοσταλγία…
Τότε, δεν είχαμε πολλά… μα είχαμε τα πάντα…
… σήμερα, έχουμε τα πάντα, μα τίποτα δεν έχουμε…
Σήμερα, τη σιωπή την κομματιάζουν τα πληκτρολόγια της αδιαφορίας… της παγωνιάς… της μοναξιάς…
Καλησπέρα… είμαι νοσταλγός μιας άλλης εποχής και για ν’ αντέξω την σημερινή, κάνω συχνά αυτά τα υπέροχα ταξείδια στον χρόνο… στον χρόνο της ζωής μου…
Πάμε παρέα;;;
Καλλιόπη
η ταινία, εδώ…
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΟΙΗΣΗ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Μπραβο κ. Σουφλη ναι έτσι μεγάλωσα και ειλικρινά συνεχώς μιλώ για την απίθανη παιδική μου ζωή. Αρχές αξίες ζωή. Λυπάμαι που τα παιδια σήμερα δεν έχουν ιδεα.
Έχω μια ερώτησι να κάνω στους σημερινούς γονείς και παππούδες ίσως σκληρή:
Σε τι κόσμο αφήνετε τα παιδια σας και τα εγγόνια σας πως θα ζήσουν στον οθωμανικό ζυγό;
Γιατί δεν ενδιάφερεσθε για το μέλλον αυτών των παιδιών;
Πέτρες πετάξτε ογκόλιθους οχι.
Ευχαριστω κ. Σουφλη καλές οι αναμνήσεις.
Εξαιρετικό! Τέτοια ταξίδια τα κάνω πολύ συχνά. Είχα την τύχη και την ευλογία να μεγαλώσω σαν παιδί. Με συγγενείς, γείτονες και κοντά σε παππού, γιαγιά και προ-πάππου. Παίζαμε με άλλα παιδιά σε χωριό 4 μήνες το χρόνο χωρίς φόβο. Αυτές οι εμπειρείες είναι πολύτιμες!
πετροβασιλη εγω θα ερθω να παμε μαζι αλλα, θα παιξουμε κουτσο,και μετα εξαπετρο……το χωνακι δικο μου..[κερασμα εννοω]…….ξανθοπουλου
Σε περιμένω
https://www.youtube.com/watch?v=RKZEZhVQ2Wc
https://www.youtube.com/watch?v=-9kt5J550Z8
Απλός ανώνυμος σχολιαστής