Κωνσταντίνος Βαθιώτης: Σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα
Κωνσταντίνος Βαθιώτης: “Γραμμένο από κάποιον που σκαρφάλωσε σήμερα στα κάγκελα και θα παραμείνει κρεμασμένος σε αυτά, μέχρι να “ψοφήσουν” οι “λύκοι”…”
Αγαπητέ Κύριε Βαθιώτη, συνέχισε να βρίσκεσαι “στα κάγκελα.”
Και να είσαι βέβαιος, πως δεν είσαι μόνος… είμαστε πολλοί, που αν και “ανεβασμένοι” σ’ αυτά, τα έχουμε πηδήξει και τρέχουμε προς την ελευθερία μας, η οποία ελπίζω σύντομα να γίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
Καλλιόπη Σουφλή
Όταν ήμασταν παιδιά, τα ηλιόλουστα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου μαζευόμασταν οι φίλοι έξω από σχολεία, παιδικές χαρές ή γήπεδα με μια μπάλα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ και αναζητούσαμε κάποια τρύπα του συρματοπλέγματος για να συρθούμε κουλουριασμένοι μέσα στον περιφραγμένο χώρο.
Όταν δεν βρίσκαμε τρύπα στο συρματόπλεγμα, είχαμε ως εναλλακτική δυνατότητα να σκαρφαλώσουμε στα κάγκελα, αν βεβαίως δεν ήταν πολύ ψηλά, και κάνοντας ένα μικρό άλμα να ξεχυθούμε στην αλάνα με ηδονικό ενθουσιασμό για το παιχνίδι που θα ξεκινούσε υπό καθεστώς “παράνομης ελευθερίας”: ελεύθεροι μεν, πίσω από συρματοπλέγματα και κάγκελα δε.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μας καραδοκούσε, τουλάχιστον για την πρώτη ώρα, ο κίνδυνος να εμφανιστεί ο αντιπαθητικός φύλακας με την σφυρίχτρα στο στόμα για να μας τερματίσει βίαια και άδοξα την χαρά του παιχνιδιού, εκτοξεύοντας απειλές που πίστευε ότι θα μας αναχαίτιζαν από την επανάληψη του ίδιου “ανοσιουργήματος” κάποιο από τα επόμενα Σαββατοκύριακα.
Αν ήμασταν τυχεροί και το παιχνίδι είχε ολοκληρωθεί χωρίς να εμφανιστεί ο “φύλακας-μπαμπούλας”, η χαρά μας μπορεί να είχε δηλητηριασθεί μόνο από κάποιον τραυματισμό. Ή από τις φωνές της αυστηρής μητέρας, όταν θα μας αντίκριζε μέσα στα χώματα την ώρα που θα μπαίναμε στο σπίτι σωματικά εξουθενωμένοι αλλά ψυχικά ντοπαρισμένοι.
Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω ενόψει των σημερινών κορω(παρα)νοϊκών χιτλερικών μέτρων, που στερούν από τα παιδιά όχι μόνο την χαρά του παιχνιδιού αλλά εν γένει την χαρά της επικοινωνίας και της διάδρασης με τους φίλους τους, θα έπρεπε να είχαμε εξαφανίσει όλες τις αρνήσεις συμμετοχής μας σε κάποια από τα παιχνίδια υπό καθεστώς “παράνομης ελευθερίας”.
Έτσι, σήμερα θα είχαμε να αναπολούμε πολύ περισσότερες χαρές, αναπαράγοντας τις στιγμές μικροευτυχίας από ένα ωραίο γκολ, μια εντυπωσιακή απόκρουση, μια θεαματική τάπα ή ένα τυχερό τρίποντο που κατέληξε στο καλάθι από το πουθενά.
Τέτοια επιτεύγματα έχουν καταγραφεί στην μνήμη μας σαν “έφεδροι ευτυχίας” που ανασύρονται αυτομάτως, όταν ο οργανισμός μας ανιχνεύει έλλειμμα σεροτονίνης.
Παίζοντας νοερώς το “ατομικό βίντεο” των αθλητικών επιτευγμάτων από την παιδική μας ηλικία, κατορθώνουμε να ενσταλάξουμε στην ψυχή μας όσες σταγόνες τής λείπουν για να ξανανιώσουμε Άνθρωποι.
Σήμερα που άνοιξε το Τριώδιο, οι Απ-άνθρωποι διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης φρόντισαν να έχουν υψωμένα συρματοπλέγματα και κάγκελα όχι (μόνο) σε σχολεία, παιδικές χαρές ή γήπεδα, αλλά (και) στις εκκλησίες.
Κατά πλήρη παραγνώριση του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο δεν προβλέπει δυνατότητα αναστολής της θρησκευτικής λατρείας ούτε καν υπό συνθήκες πολέμου (άρ. 48), πόσω μάλλον υπό συνθήκες οιονεί πολέμου που διεξάγεται εναντίον ενός “αόρατου εχθρού” –τούτη την φορά όχι εναντίον της Αλ Κάιντα αλλά εναντίον του κορωνοϊού!–, το ολοκληρωτικό και αντίχριστο καθεστώς του Έλληνα πρωθυπουργού και των μελών της φαρισαϊκής συμμορίας του, με την ανοχή των υπνωτισμένων υπηκόων του, απαγορεύει στους έχοντες ανάγκη “χριστιανικής σεροτονίνης” να εισέλθουν στις εκκλησίες με ορθόδοξο τρόπο.
Αν αυτοί θέλουν να κρυφακούσουν την θεία λειτουργία, θα πρέπει να ενεργήσουν όπως η παρέα των ποδοσφαιρόφιλων ή μπασκετόφιλων παιδιών που αναζητούν είτε τρύπα στο συρματόπλεγμα είτε κάγκελα στα μέτρα τους.
Η χαρά τους από την συμμετοχή τους στην θεία λειτουργία υπό συνθήκες “παράνομης θρησκευτικής ελευθερίας” (τυπικά μόνο παράνομης, ουσιαστικά όμως απολύτως νόμιμης, αφού η σχετική απαγόρευση που προβλέπει η ασύλληπτη βλαΚΥΑ είναι προδήλως αντισυνταγματική) κινδυνεύει να διαταραχθεί μόνο από την σφυρίχτρα κάποιου ανάλγητου αστυνομικού που ελέγχει την “τήρηση των μέτρων” – αντίστοιχη φιγούρα του αντιπαθητικού “φύλακα-μπαμπούλα” των παιδικών μας χρόνων.
Αν μπορούσαμε, λοιπόν, να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, ενόψει της σημερινής κορω(παρα)νοϊκής διαχείρισης, θα έπρεπε σε όλα ανεξαιρέτως τα Σαββατοκύριακα της παιδικής μας ηλικίας να είχαμε δηλώσει βροντερό παρών όχι μόνο στις αλάνες αλλά και στις εκκλησίες, ώστε σήμερα που μας κυβερνούν τα ανθρωπόμορφα τέρατα να ήμασταν εξοπλισμένοι αφ’ ενός με στιγμές μικροευτυχίας από την καταγραφή των αθλητικών επιτευγμάτων μας, αφ’ ετέρου με την διαρκή πηγή ευτυχίας από την παρουσία του Δημιουργού εντός μας.
Αν αναδρομικώς είχε συμβεί αυτή η διόρθωση, σήμερα δεν θα ήμασταν αναγκασμένοι να σκαρφαλώνουμε στα κάγκελα, αλλά θα ήμασταν μονίμως κρεμασμένοι στα κάγκελα και θα δείχναμε τα δόντια μας στους “προβατόσχημους” και “καθαρόαιμους λύκους” που τολμούν να αποπατούν στο Σύνταγμά μας, αφήνοντας πάνω του τα βρομερά και ιερόσυλα σκύβαλά τους.
Δυστυχώς, όμως, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Έτσι μείναμε λίγοι να σκαρφαλώνουμε στα κάγκελα για να δείχνουμε τα δόντια μας.
Οι υπόλοιποι έμειναν φαφούτηδες φορώντας διπλές και τρίδιπλες μάσκες, ακριβώς για να μην είναι αντιληπτό ότι είναι φαφούτηδες.
ΥΓ: Γραμμένο από κάποιον που σκαρφάλωσε σήμερα στα κάγκελα και θα παραμείνει κρεμασμένος σε αυτά, μέχρι να “ψοφήσουν” οι “λύκοι”…
Σχόλια σημαντικά
Πάντοτε τα κιτάπια της ιστορίας στούς λίγους αναφέρονταν, που ανέβαιναν στα κάγκελα και έκαναν την ελεύθερη επανάσταση. Κάτι σαν τον Ζακχαίο που ανέβηκε στο δέντρο για νά ατενίζει χωρίς φραγμούς στην ελευθερία του Τον Κύριο, αφού προηγουμένως ελευθερώθηκε με την απόφαση να αποδώσει πίσω τα της αδικίας.
Τα κάγκελα αναδεικνύουν τους ελεύθερους πολιορκημένους που έχουν καταφέρει και έχουν διαρρήξει τους φραγμούς των φόβων και τών γηίνων εξαρτήσεων που μας κολλάνε στη λάσπη και στο βούρκο.
Ψηλά στα κάγκελα είναι ψηλά τα κεφάλια, είναι κραυγή ελευθερίας και φτερά δυνατά που μας βοηθούν να ξεπερνούμε τα εμπόδια.
Δεν φοβάμαι τα κάγκελα, τους κακούς εαυτούς μας, φοβάμαι.
Αν είμαστε όπως έπρεπε, δεν θα τολμούσαν να περάσουν τα μέτρα.
Γιά νά πηδήσης τά κάγκελα, νά αρθής δηλαδή στό ύψος τών περιστάσεων χρειάζεται αρετή καί τόλμη. Καί τά δύο δέν πωλούνται στίς αγορές τού κόσμου αλλά τά δίνει πλουσιοπάροχα ο δωρεοδότης Χριστός, αυτός που μάς είπε “ούκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν” δηλαδή νά διαχωρίση τήν αλήθεια από τό ψεύδος. Καί μάς τό επισφράγισε αυτό μέ τήν Σταύρωσή του καί τήν ένδοξο Ανάστασή του! Ο Κύριος εξήλθεν νικών ίνα νικήση, είναι τό αιώνιον σύμβολον τής νίκης επί τών δυνάμεων τής φθοράς καί τού θανάτου, “θαρσείτε γάρ, εγώ νενίκηκα τόν κόσμον”. Όσοι βυζάξαμε τά νάματα τής ελληνορθοδόξου παραδόσεώς μας, όσοι απομείναμε (κι ας είμαστε λίγοι) πιστοί στήν πίστη καί τούς αγώνες τών πατέρων μας, χρέος έχουμε ιερό νά αντισταθούμε ο καθείς μέ τίς δυνάμεις του μπροστά σ’ αυτήν νεοταξίτικη λαίλαπα. Άν κιοτέψουμε οι νεκροί καί οι αγέννητοι θά μάς δικάσουν!
Κωνσταντῖνε, καίτοι δὲν γνωριζόμεθα ἐπίτρεψέ μου νὰ σὲ προσφωνήσω ΦΙΛΕ. Τὸ κείμενόν Σου ἐμπεριέχει τὴν Λογικὴν μετὰ τοῦ συναισθήματος σὲ πλήρη ἁρμονίαν καὶ ἰσορροπίαν. Δυστυχῶς, μεγάλη μερὶς τῶν Ἑλλήνων ἀπώλεσε κάθε στοιχεῖον ἐπαναστατικότητος καὶ ἐλευθεροφροσύνης “ειμαιτέρας” παιδείας ἕνεκεν.
Φεῦ τῆς Μητρὸς Ἑλλάδος καὶ ἐν γένει τοῦ κινδυνεύοντος Ἑλληνισμοῦ !
Προβολές : 527
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΘΙΩΤΗΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Φίλε Ερευνητά, δίκαια η αγανάκτησή σου, δεν πρέπει όμως να κάμπτεσαι.
Όταν λειτουργείσαι, είσαι ενώπιον Κυρίου και όχι ενώπιον ιερέως, ο οποίος είναι ο μεσάζων μεταξύ εσού και του Κυρίου.
Το τι πρεσβεύει ο ιερέας, να σου είναι αδιάφορο. Θα κριθεί κι ο ίδιος από τον Υπέρτατον Κριτήν όταν θα έρθει η ώρα του, όπως κι εμείς και όταν έρθει η ώρα μας.
Πάτα γερά και όλα θα πάνε καλά φίλε.
Φίλε Δάκνονα,
Γιατί δε ρωτάς τον Ερευνητή Το εξής Απλό:
Εφόσον δεν επιβάλλεται να είναι υγιής (ο ίδιος) ο γιατρός που θεραπεύει τους άλλους,
Γιατί θα πρέπει να είναι ΗΘΙΚΌΣ ο παπάς που μεσολαβεί στην Επουράνια Του Εργοδοσία για Τη Σωτηρία Των Ψυχών Των Πιστών;
Άντε Μπράβο. Κάνε ένα κόπο και ρώτησέ τον, γιατί οι άθεοι, τυφλωμένοι από το δαιμονικό τους μένος, αρνούνται να δουν Το ΑΥΤΟΝΌΗΤΟ.
O Xριστός ήταν και θα είναι πάντα διωκόμενος εις τους αιώνας.Αυτά που ζούμε σήμερα κάποιοι πιστοί τα έζησαν σε παλαιότερες εποχές,όπως πχ στην Ρωσία την εποχή του κομμουνισμου.Μην παραξενευόμεθα ,διότι Χριστός σημαίνει σωτηρία και ελευθερία,και αξίζει να πεθάνει κανείς για τις ιδέες αυτές.
Περάσαμε την Κυριακή του τελώνου και φαρισαίου όπου ο απόστολος Παύλος μας λέει το εξής καταπληκτικό που ταιριάζει σε όλες τις εποχές.Οι θέλοντες ευσεβώς ζειν,διωχθήσονται
από τη στιγμή που ο Κλήρος δεν στάθηκε στο ύψος του, τί συζητάμε;…
δεν περιμένω τίποτε από μια άθεη, δαιμονισμένη και βρωμερή κυβέρνηση που έχει βάψει τα χέρια της με το αίμα χιλιάδων Ελλήνων και που τα μέλη της επιδίδονται σε ποικίλα και ανατριχιαστικά εγκλήματα. όμως, ο Κλήρος όφειλε να αντιδράσει στο κλείσιμο των Εκκλησιών, αλλά πουλήθηκε κι έπαιξε το βρώμικο παιχνίδι της άνομης Πολιτείας. έχω πολύ θυμό μέσα μου και δεν μπορώ να τους συγχωρήσω.
και τώρα, μείναμε χωρίς ζωή. νομίζω, μέσα σε όλο αυτό το κακό (και δεν εννοώ τη μούφα με τον ιό), το χειρότερο είναι το ότι χάσαμε αυτό που μας έδινε δύναμη και ζωή και μαραθήκαμε. αναπολούμε τότε που απολαμβάναμε αυτό το προνόμιο και νοιώθαμε πραγματική λαχτάρα κάθε που πλησίαζε Κυριακή ή άλλη γιορτή. θρηνεί η ψυχή αυτήν την απώλεια, που ίσως την επιτρέπει ο Θεός, γιατί ανάξιοι πηγαίναμε να εκκλησιαστούμε κι ανάξιοι φεύγαμε. ανάξια περνούσαμε τη ζωή που μας χάρισε Εκείνος και τώρα το πληρώνουμε.
προσωπικά, το μόνο που θέλω πίσω είναι η Εκκλησία. να ανοίξουν και πάλι και να λειτουργηθούμε σωστά κι όπως το θέλει η Παράδοση, κι αν συμβεί αυτό, τότε όλα θα τακτοποιηθούν.
Να λειτουργηθούμε απο ρασοφόρους που δεν πιστεύουν;