Την λένε Μάνα, και την χρειάζεσαι. Μην την αμελείς
Μάνα. Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς.
Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της.
Μην ξεχάσεις ποτέ πως έζησες εννιά μήνες από το αίμα της… ανάπνευσες από το οξυγόνο της… στα πρώτα σου βήματα, κρατήθηκες από τα χέρια της και για το υπόλοιπο της ζωής σου, είσαι ο λόγος για τα δάκρυά της…
Μπορεί να μην είναι όπως την ήθελες, αλλά… αναρωτηθηκες ποτέ πως μεγάλωσε;;; Τι πληγές κουβαλάει;;;
Καλλιόπη
Ένα κείμενο για τον πιο σημαντικό άνθρωπο στην ζωή μας. Την μάνα.
Αυτήν που όλοι έχουμε ανάγκη να είναι στην ζωή μας ακόμα και όταν μεγαλώνουμε και φεύγουμε από το σπίτι. Γιατί σαν την αγάπη της μάνας δεν έχει καμία.
Μάνα. Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς.
Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της.
Μεγαλώνοντας σε βοηθούσε με το σχολείο, σου μάθαινε τρόπους συμπεριφοράς, σου έδινε συμβουλές, σου εξηγούσε τις απορίες σου.
Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις και ήταν η μόνη που εμπιστευόσουν. Ήταν εκεί στην εφηβεία, βίωσε μαζί σου όλους τους πόνους και τις χαρές σου. Τον πρώτο σου έρωτα.
Τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις αλλά και τις νίκες. Τις επιτυχίες. Σε καθοδήγησε, σε έβαλε στο σωστό δρόμο, σε βοήθησε να διαλέξεις τι θα σπουδάσεις, για να ξεκινήσεις τη σταδιοδρομία σου όπως τη θες.
Καμιά φορά μπορεί να κόντραρες μαζί της, να της μιλούσες απότομα, να την απέφευγες… Όμως εκείνη ήταν εκεί και σε καταλάβαινε και περίμενε να περάσουν οι δύσκολες φάσεις σου και να την ξαναβρείς όπου την άφησες, έτοιμη να σε επαναφέρει στις ισορροπίες σου.
Ήταν εκεί όταν σπούδαζες και σε βοηθούσε με τον τρόπο της. Όπως μπορεί η κάθε μάνα πλάθει το παιδί της, μέχρι να το φτάσει στο σημείο να κάνει και αυτό τη δική του οικογένεια.
Όταν η μάνα σου θα φτάσει στο σημείο να σ’ εχει ανάγκη θα έρθει η σειρά σου να της σταθείς
Την κάνεις, παντρεύεσαι, έρχονται στην πορεία και παιδιά και θα καταλάβεις ίσως και κάποιες συμπεριφορές της μάνας σου απέναντι σου. Ακόμα και τότε η μάνα θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος, μέχρι που θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί άλλο να σου προσφέρει τίποτα και να έχει την ανάγκη σου.
Δε θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να την βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της μέχρι το τέλος. Έτσι κλείνει ο κάθε κύκλος μια οικογένειας.
Οι γονείς σου σε μαθαίνουν τα πρώτα σου βήματα και συ πρέπει να τους βοηθήσεις στα τελευταία τους. Και μη ξεχάσεις να τους ευχαριστήσεις, αν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα, για όσα σου έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα και να τους λες όσο πιο συχνά μπορείς ότι τους αγαπάς και να το δείχνεις.
Το χρειάζονται, μην το αμελείς. Ακόμα και αν θεωρείς ότι δεν ήταν οι ιδανικοί γονείς για σένα. Μέχρι εκεί που πιστεύει και μπορεί, λειτουργεί ο κάθε γονιός. Σίγουρα δεν ήθελε το κακό σου.
Προσπάθησε να τους καταλάβεις όσο γίνεται.
Κάποια μέρα θα αδειάσουν οι καρέκλες του σπιτιού τους και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι’ αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγουν να νιώθουν ολοκληρωμένοι και χορτάτοι από την αγάπη σου γι αυτούς.
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΜΑΝΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
http://users.sch.gr/mstamati/MANA/___2.html ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ.
Τι μου θυμίσατε… με γυρίσατε πολλές δεκαετίες πίσω, όταν ήμουν παιδί στο δημοτικό και το είχα απαγγείλει…
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΚΥΡΙΑ ΣΟΥΦΛΗ. ΣΥΓΚΙΝΟΥΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΜΑΡΤΙΝΕΛΛΗΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ.
Όταν σαν μαθητρια απήγγειλα το ποίημα αυτό, δεν έδινα τόση έμφαση στη λέξη εβραίοι, αλλά την λέξη οβριοί και τους μισούσα που σταυρωσαν Τον Χριστό…
Κι όταν ερχόταν ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, τότε που στα σπίτια άκουγες ΤΟΝ ΘΡΗΝΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, πάντα έκλαιγα συνοδεύοντας την μητέρα μου σ’ αυτό το συγκλονιστικό τραγούδι…
Τώρα πιά ελάχιστοι απέμειναν να απαγγέλουν το ποίημα του Μαρτινέλλη για την ΜΑΝΑ, κι ακόμα πιο ελάχιστες γυναίκες τον ΘΡΗΝΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…
Χάνεται και η Ορθοδοξία και η Πατρίδα… σε δυο γεννιές τα παιδιά δεν θα έχουν ούτε Πατρίδα ούτε Πίστη, αν δεν παρέμβει η ΘΕΪΚΗ ΝΕΜΕΣΗ…
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΤΩΝ. ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.
”Κι’ όποιος μάνα πια δεν έχει, «Μάνα» κράζει στ’ όνειρό του.
Πάντα «Μάνα» στον καημό του, είν’ ο μόνος στεναγμός!”
Ουδείς πεντάρφανος, στους πέντε δρόμους.
”Εναλλακτική” Μάνα, παραπάνω από Πειστική, Η Παναγιά…