Δυό λόγια από καρδιάς, στα παιδιά που σήμερα ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΓΟΝΕΙΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. (βίντεο)
Διαφορετικό ήταν το σκεπτικό μου, όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο…
Στόχος μου ήταν μια πινελιά χιούμορ, μέσα από το βίντεο που ακολουθεί… αλλά αλλιώς μου βγήκε στην πορεία…
Μια και το γέλιο έγινε πολύ ακριβό στις μέρες μας, και το χιούμορ πολύτιμο αλλά σπάνιο, σκέφθηκα να ευχηθώ σ’ εσάς τους μαθητές, μ’ έναν διαφορετικό τρόπο την … “καλή χρονιά”, χωρίς μάσκες και με ποδιές…
Ναι βρε… δεν πάθαμε τίποτα εμείς που και ποδιές φορούσαμε, και παίζαμε σαν παιδιά και είχαμε μέσα μας αγνότητα, αθωότητα και σκανταλιά και ποτέ δεν φορέσαμε μάσκες, εκτός από τις αποκριές…
Δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα… ούτε υπολογιστές…
Είχαμε όμως ζωή… αυτή που δεν έχετε εσείς τα σημερινά παιδιά, που ακόμα και στα χρόνια της αθωότητας κι αυτή τη χάσατε…
Δεν είχαμε τον τρόμο του κορονοϊού και της μάσκας… είχαμε κάτι πολύτιμο…
ΨΥΧΗ… Ψυχή βαθιά παιδική…
Τόσο παιδική, γιατί ζήσαμε σε χρόνια ανέμελα… τρυφερά… γεμάτα παιχνίδι και γέλια στο προαύλιο του σχολείου και στις αλάνες… τότε που το παιχνίδι είχε όλη την γλύκα της ανεπηρέαστης από την τεχνολογία εποχής.
Ζήσαμε πραγματικά και ουσιαστικά… κι έχουμε κάτι όμορφο και νοσταλγικό να θυμόμαστε στα χρόνια του ηλιοβασιλέματος της ζωής μας…
Κι έψαξα σ’ εκείνο το κουτάκι της ψυχής, που φυλάω όλους τους θησαυρούς μου, και βρήκα εικόνες… και ζωντάνεψα μνήμες… και χάθηκα μέσα σ’ αυτές…
Κι αναρωτήθηκα αν άξιζε να ξαναγυρίσω στο σήμερα…
Κι άκουσα το γέλιο μου… εκείνο το παιδικό γέλιο ….
Κι είδα το πρόσωπό μου…εκείνο το ασχημόπαπο παιδικό πρόσωπο, με τα μάτια και το χαμόγελο που πάντα πίσω τους έκρυβαν μια σκανταλιά…
Κι είδα το πειραχτήρι της…
“Διαγωγή ανήσυχος”, όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια…
“Διαγωγή ανήσυχος”, σ’ εκείνο το πρώτο κουδούνι …. και σ’ εκείνο το παιχνίδι… το … “φτου ξελευθερία”…
Εκείνο που δεν άντεχα να μένω κρυμμένη, όσο μ’ έψαχναν οι συμμαθήτριες και οι συμμαθητές μου, κι έβγαινα φωνάζοντας:
“Φτου ξελευθερία”… κι ας έπρεπε μετά … να τα φυλάω…
Εσείς, τα σημερινά παιδιά, τι μνήμες θα κουβαλάτε στην ευνουχισμένη ψυχή σας;
Τις μνήμες των κινητών τηλεφώνων που σας αγόρασαν οι αλόγιστοι γονείς σας, την σεξουαλική διαστροφή των μαθητικών σας βιβλίων, ή τις μάσκες της υποταγής που έκρυψαν το χαμόγελό σας, το γέλιο σας, τον αυθρομητισμό σας;
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ…
Λυπάμαι για το κομμάτιασμα της ψυχής σας… λυπάμαι για την απουσία του αληθινού παιδικού γέλιου σας… λυπάμαι για το σκοτεινό μέλλον σας, γιατί με την μάσκα να σας καταστρέφει εκτός από ψυχικά και σωματικά, δεν θα φτάσετε να έχετε μέλλον…
Κι αυτό, δεν θα το οφείλετε μόνον στα σατανικά πολιτικά μυαλά που κυβερνούν, αλλά κυρίως στους ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ ΤΟΥΣ, ΣΑΣ ΘΥΣΙΑΣΑΝ.
Θεέ μου, πόσο σας λυπάμαι και πόσο πονάω για σας…
Καλλιόπη Σουφλή
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ, ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Πόσο ΑΛΗΘΙΝΗ είσαι Πόπη.Μου θύμισες όταν πήγαμε 3-4 συμμαθητές να παρακολουθήσουμε ταινία Jerry Lewis-Dean Martin ,με κρυμμένα τα πηλίκια,στόν εξώστη του κινηματογράφου και στο διάλειμμα μας έπιασε ο καθηγητής θεολογίας.Φάγαμε 2 ημέρες αποβολή.Όμορφα χρόνια για να έχουμε να θυμόμαστε,όπως ακριβώς στο στρατό.
Μην λυπάστε…άλλοι άνθρωποι τότε, άλλοι τώρα. Άλλα ήθη, νέα!
Αυτοί είναι οι γονείς. Τους βλεπω καθημερινά γύρω μου και ξερνάω. Ηλίθιοι αρσενικοί, τεμπέληδες και καλοπερασάκιδες που το παίζουν γκόμενοι έτοιμοι για όλα, με μπλουζάκια απ τα lidl και μια παντόφλα στο χέρι με hands free. Τρελοπ@υτάνες με μαλλί φτηνού κομμωτηρίου και κολάν για να φαίνεται το string μέσα στα λιπαρά καπούλια τους, που χαριεντίζονται πρόστυχα με μπαμπάδες παιδιών, καθώς περιμένουν τα βλαστάρια τους να σχολάσουν. Και το απαύγασμα…παιδάκια, γόνοι ηλιθίων διότι τους έδωσαν κινητό απ το δημοτικό, να παρακολουθούν στα διαλείμματα τσόντες, πως βιάζουν ελέφαντα. Από τα 8 τους χρόνια όλα τούτα τα όμορφα…
Και μάσκα θα επιμείνουν να βάλουν και κέρατα σαν του Βάαλ. Αυτοί είναι, αυτό τους πρέπει.
Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ για την φιλοξενία σας.! Είστε γλυκύτατη, μαχήτρια, μοναδική!
Μετά τιμής.
Εκάτη
Ίσως να είμαι παλιάς κοπής γυναίκα, Εκάτη και όλο αυτό που βλέπω γύρω μου, μου είναι αποκρουστικό.. πολλή φτήνια…
Πριν λίγο πήγαμε μ’ εναν φίλο για ψώνια στο s.m. κι ήταν όλοι φασκιωμένοι… και οι μαμάδες φορούσαν στα παιδιά τους μάσκα με σχέδια…
Μου ήρθε να τις σπάσω στο ξύλο, αλλά δεν αξίζει τον κόπο… θα ψοφήσουν σε λίγο έτσι κι αλλιώς.
Λυπάμαι για τα παιδιά τους, αλλά ούτε κι αυτό δεν ξέρω αν αξίζει… αν κάποια απ’ αυτά μεγαλώσουν, θα γίνουν ψυχρά καλοκουρδισμένα ζόμπι…
Πώς κατάντησε έτσι αυτός ο λαός;;;
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πόπη δεν υπάρχει το παλιάς κοπής.
Σήμερα υπάρχει ο όχλος και οι λίγοι. Δηλαδή το λογικό θα το λέμε παλιάς κοπής ?
Απλά θα λέμε σήμερα επικρατεί η ηλιθιότητα του πλήθους.
Όταν γράφω “παλιάς κοπής”, εννοώ πως ανήκω σ’ εκείνους που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν Αρχές και Αξίες και ικανότητα κρίσης… δηλαδή, λογικής…
Στοιχεία που έχουν εκλείψει στην εποχή μας.
Η κοινωνία έχει σαπίσει και βρίσκεται ήδη σε αποσύνθεση.
Το τραγικό είναι πως μόνη της έπεσε στην παγίδα του αργού θανάτου της… και το τέλος, είναι κοντά.
Είδα. Τις. Φωτογραφίες.απο.τα.πλαλια.ωραια.χρονια.μας. Και. Συνγκηνηθηκα. Ωραία. Τα. Χρόνια. Μας. Λειπαμαι. ΤΟΥΣ. ΝΕΟΥΣ. Της. Εποχής.μας Ξενεροτους. Χωρίς. Ρομαντισμό. Χωρίς. Παιδιά. Χωρίς. Όνειρα. Ηθοι.και. Σεβασμό. Τρομερό.που.παει.ο.κοσμος.και.η.κοινωνια.στα.χρονια.μας.τρομαζω.που.μεγαλωνω.τα.παιδια.μου.μη.ξεχασω.να.συνγχαρω.τους.φιλους.για.τα.πολυ.ευστοχα.σχολια.τους.συνφωνω.απολυτα.σε.ολα.
να κρατήσουμε κι αυτό το “μάσκες με σχέδια”. δυστυχώς στις μικρές ηλικίες αλλά και στις νεαρές κοπέλες αρχίζει και περνάει σαν ένα είδος μόδας, κι αυτό είναι επικίνδυνο. έτσι όχι μόνο γίνεται αποδεκτή η υποταγή, αλλά και δύσκολα θα το αμφισβητήσουν αφού το έχουν δει σαν lifestyle.