Γράφει ο Τριστάνος
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να κάνουν σχέσεις.
Δεν θέλουν να αγαπήσουν πραγματικά.
Δεν θέλουν να επιλέξουν την αγάπη – διότι η αγάπη είναι επιλογή και όχι πρωτεύων συναίσθημα – γι’ αυτό προτιμούν εφήμερες επιλογές, οι οποίες εξαντλούνται στην σωματική επαφή και σε όμορφες στιγμές, που κρατούν όμως λίγο.
Η παρατεταμένη αβεβαιότητα και η συνεχόμενη ροή δυσάρεστων ειδήσεων, έχει περάσει και μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις, κάνοντας τες ρευστές και βραχυπρόθεσμες.
Από την άλλη πλευρά, η ηλεκτρονική ευκολία αναζήτησης συντρόφου και ο κατακλυσμός του διαδικτύου, έχει κάνει τους άντρες – ως επί το πλείστον – να επιλέγουν την οδό της εναλλαγής.
Αυτό δεν είναι εύκολα αποδεκτό από τις γυναίκες, οι οποίες έχουν υψώσει ένα τείχος καχυποψίας και αντιμετωπίζουν τον κάθε επίδοξο σύντροφο, ως έναν περαστικό, που θα τις εκμεταλλευτεί και σε λίγο καιρό θα τις παρατήσει για την επόμενη.
(Συμβαίνει βέβαια και το αντίθετο)
Η αγάπη χρειάζεται προσπάθεια, αντοχές και χρόνο. Κάτι που δεν διαθέτουν οι περισσότεροι στην εποχή μας. Στην αγάπη πρέπει να “βάζεις πλάτη” και να ισοπεδώσεις τον εγωισμό σου. Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχουν γερές πλάτες – και ο εγωισμός, είναι η “σημαία” που ανεμίζει στα χέρια των περισσοτέρων.
Μία ολόκληρη γενιά, μεγαλωμένη χωρίς να της λείπει τίποτα, έφτασε η στιγμή να θερίσει ό, τι έσπειρε.
Και αυτό που θα θερίσει, είναι το φτηνό και το πρόχειρο, που δεν χρειάζεται ευθύνες και δεν πρέπει να κοπιάσει για να το αποκτήσει.
Διότι δεν έμαθε να εκτιμάει και να σέβεται. Δεν έμαθε να προσπαθεί και να υπομένει.
Μία γενιά που στην ουσία δε φταίει, αλλά φταίνε οι γονείς, που στην προσπάθειά τους να μην λείπει τίποτα από τα παιδιά τους – όπως έλειπε σε αυτούς – έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο και τώρα έφτιαξαν άντρες και γυναίκες, που δεν μπορούν να πατήσουν στα πόδια τους και εκτενέστερα βέβαια, δυσκολεύονται να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια.
Η ασφάλεια της γονεϊκής στέγης, σε συνδυασμό με τους εφήμερους έρωτες, αποτινάσσει κάθε ευθύνη και δυσκολία από πάνω τους, κρατώντας τους δέσμιους σε ένα μικρόκοσμο, που ενώ θεωρούν ότι είναι τεράστιος, αντιθέτως περιορίζεται στην οθόνη ενός κινητού ή ενός λάπτοπ.
Άντρες και γυναίκες εθισμένοι στο διαδίκτυο, κάνουν σχέσεις ηλεκτρονικά, έρωτα ηλεκτρονικά, αγορές, ταξίδια, γυμναστική, ψυχοθεραπεία κτλ, αγνοώντας πλέον την προσωπική επαφή, τις αξίες, τον καθαρό αέρα, το μεγαλείο της φύσης και της αληθινής αγάπης.
Χαμένοι σε έναν κόσμο – που σε κατευθύνει ολοκληρωτικά – δίχως πρωτοβουλίες και ιδίαν σκέψη.
Νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και προσπαθούν να μάθουν ακόμα περισσότερα σε μία βροχή άχρηστων πληροφοριών, που το μυαλό δεν μπορεί να διαχειριστεί και στο τέλος εγκλωβίζεται σε τρομερά αδιέξοδα.
Μέχρι να γίνει όλο αυτό, η ζωή περνάει, τα βιολογικά ρολόγια χτυπούν και ξαναχτυπούν, μέχρι που στο τέλος βεβιασμένοι γάμοι γίνονται, για την δημιουργία μίας οικογένειας κάτω από την απειλή του χρόνου.
Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα οι μισοί από αυτούς να τερματίζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα, διότι όπως είπαμε, κανένας δεν έχει μάθει να αγωνίζεται.
Δυστυχώς η αγάπη έχασε και απ’ ό,τι φαίνεται, είναι δύσκολο να ξαναπάρει “κεφάλι”. Το διαδίκτυο και η προχειρότητα είναι ο μεγάλος κερδισμένος και ενώ είχαμε στηρίξει τις ελπίδες μας σε αυτήν την νέα γενιά, αποδείχτηκαν φρούδες και ανεπαρκείς.
Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει όλο αυτό, είναι η επιστροφή στις αξίες, στις αρχές και στην επαφή με την πραγματικότητα, βγάζοντας έξω τις κρύες οθόνες.
Να αποφασίσουμε, ότι θα παλέψουμε αληθινά.
Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας από την αρχή, να κοπιάσουμε για να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε και σιγά – σιγά κατανοώντας τι πραγματικά αξίζει στη ζωή, να επιλέξουμε την αγάπη για να γίνει οδηγός μας στο μέλλον.
Και αυτή θα είναι, η καλύτερη επένδυση που κάναμε ποτέ.
https://www.youtube.com/watch?v=REaZia1anU8
https://www.youtube.com/watch?v=nerNQSTMHsQ
……………;)
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
@Απλέ ανώνυμε σχολιαστή, εγώ μόνο από δίπορτα αμάξια καταλαβαίνω και τα γουστάρω τρελλά… τα άλλα τα δίπορτα, δεν τα κατάλαβα ποτέ… και ούτε θα τα καταλάβω…
Περί ορέξεως…….κολοκυθόπιτα! 🙂
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Ξεκάθαρα αισθήματα, ρε γαμώτο…
“Να ξέρεις τι θέλεις και ν’ αγωνίζεσαι γι αυτό… μόνο γι αυτό… χωρίς καπαρωμένη τη βολή σου και ταυτόχρονα να κάνεις και την … μπερμπαντιά σου…
Κάπως στραβά τα μάθαμε τα πράγματα…
Όταν ξέρεις τι θέλεις… με ποιόν άνθρωπο θέλεις να είσαι, η επιλογή, είναι μια… όχι το δίπορτο.”
εχετε απολυτο δικιο κυρια Σουφλη. μονο ατομα που εχουν μεινει παιδια στο μυαλο δεν ασπαζονται αυτες τις αποψεις. κατι ανωριμα παιδαρελια που κοροιδευουν τον εαυτο τους