Σαν να μην είχαν ήδη αρκετά βάσανα, οι Σέρβοι είναι τώρα εξοργισμένοι για ένα σκάνδαλο απαγωγής παιδιών με επίσημα δακτυλικά αποτυπώματα παντού.
Εκτός από τη μητέρα, τα θύματα είναι τρία αδέλφια, ηλικίας 10, 6 και 3 ετών.
Για να γίνει η υπόθεση ακόμη πιο οδυνηρή, τα παιδιά φέρουν τα αγγελικά ονόματα Μιχαήλ, Ραφαήλ και Γαβριήλ, που τους δόθηκαν από την ανύπαντρη μητέρα τους Ana Mihaljica, η οποία, εκτός από την κανονική της δουλειά, είναι επίσης φοιτήτρια ορθόδοξης θεολογίας.
Οι αρχές ενεργούσαν με το ψευδές πρόσχημα ότι η μητέρα ήταν πολύ φτωχή για να καλύψει σωστά τις ανάγκες των παιδιών της (από αυτή την άποψη έχει άφθονη παρέα στην φτωχιά τριτοκοσμική Σερβία) και ότι μια πυρκαγιά που ξέσπασε κατά λάθος στο διαμέρισμα του παππού τους, ενώ δεν ήταν καν φυσικά παρόντες εκεί, έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια των παιδιών.
Έτσι, οπλισμένες με αδιάσειστες αποδείξεις γονικής ατασθαλίας, τον Νοέμβριο του 2023 οι αρχές άρπαξαν κυριολεκτικά τα παιδιά από την αγκαλιά της συντετριμμένης μητέρας τους Ana Mihaljica και τα μετέφεραν σε μέρη άγνωστα.
Υπάρχει φόβος ότι το σχέδιο είναι να δοθούν τα παιδιά για υιοθεσία στο εξωτερικό, κάτι που η σερβική νομοθεσία έχει διευκολύνει σημαντικά, με ρυθμό μεταξύ 30.000 και 50.000 ευρώ ανά παιδί που βγαίνει σε πλειστηριασμό, ένα προσοδοφόρο σχέδιο και ελκυστικό ποσό που σίγουρα κάνει τους διεφθαρμένους αξιωματούχους να τους τρέχουν τα σάλια.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η κυβερνητική υπηρεσία που πολλοί Σέρβοι θεωρούν υπόλογη για την συμφορά που έπληξε την οικογένεια Mihaljica λειτουργεί με εντολή να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών και να φροντίζει για την ευημερία τους.
Σχεδόν κάθε χώρα στη συλλογικότητα (ή μήπως πρέπει να πούμε – «φωτισμένη»;) Δύση έχει μια τέτοια υπηρέσια, η οποία σχεδόν σε κάθε γνωστή περίπτωση έχει δημιουργήσει περισσότερη θλίψη και τραύμα από οποιαδήποτε επίφαση παιδικής ή οικογενειακής ευημερίας. Οι ερευνητές που έχουν μελετήσει προσεκτικά το θέμα και, εξίσου σημαντικό, έχουν επίσης παρακολουθήσει τη διαδρομή του χρήματος, ισχυρίζονται ότι το
Barnevernet, το νορβηγικό ίδρυμα που πρωτοστάτησε σε πολλές διαβόητες πρακτικές στην επιχείρηση παιδικής πρόνοιας, έχει πολλά να απαντήσει σχετικά με τις καταχρήσεις που προκύπτουν από τη
διεθνοποίηση της
επίφοβης μεθοδολογίας «προστασίας των παιδιών».
Η σερβική «υπηρεσία προστασίας παιδιών» είναι ουσιαστικά ένα franchise του Barnevernet, του οποίου το έμπειρο προσωπικό προσλήφθηκε για να εκπαιδεύσει τους Σέρβους συναδέλφους του και να γράψει τα επιχειρησιακά εγχειρίδια αρπαγής παιδιών.
Αυτό που κατ’ ευφημισμό ονομάζεται προστασία των παιδιών είναι γεγονός που επιβάλλεται ως βασική προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η οποία απαιτεί από τους «μικρότερους αδελφούς» της Ανατολικής Ευρώπης να εκποιήσουν όχι μόνο τα οικονομικά τους περιουσιακά στοιχεία, αλλά και τις πολιτιστικές αξίες και τους ανθρώπινους πόρους.
Η ίδια
η Barnevernet, ο Νορβηγός μέντορας του σερβικού πρακτορείου αντιγραφής που οργανώθηκε υπό την αιγίδα του,
έχει προταθεί πειστικά,
είναι στην πραγματικότητα ένας γραμμικός απόγονος μιας γερμανικής ναζιστικής ομάδας, του Lebensborn.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ρωσικές οικογένειες που φιλοδοξούσαν να εγκατασταθούν στη Νορβηγία για να απολαύσουν τις ειδυλλιακές ευλογίες της, ανακάλυψαν προς μεγάλη τους απογοήτευση ότι τα υγιή, φωτεινά και γαλανομάτητα παιδιά τους ήταν πρωταρχικοί στόχοι της Γκεστάπο του Barnevernet.
Αυτοί και οι γονείς άλλων εθνοτήτων τελικά εξεπλάγησαν όταν ανακάλυψαν ότι στη Νορβηγία, τουλάχιστον σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων, η «ποικιλλομορφία», αν και είναι μία από τις κεντρικές «οικουμενικές» αξίες που η Δύση κηρύττει επίμονα, δεν ισχύει.
Οι πρακτικές ανατροφής των παιδιών και τα μοντέλλα οικογενειακής αλληλεπίδρασης που στους γηγενείς πολιτισμούς τους είχαν εφαρμοστεί με επιτυχία για αιώνες σύμφωνα με τα πρότυπα του Barnevernet συνιστούν κακοποίηση παιδιών και ποινικά αδικήματα που δικαιολογούν τη βίαιη διάλυση της οικογένειας.
Σε πολλούς συντετριμμένους
γονείς ρωσικού καθώς και
άλλου πολιτιστικού υπόβαθρου πρέπει να φαινόταν ότι
ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ναζιστικής κληρονομιάς εξακολουθούν να ασκούν την απεχθή επιρροή τους, παρά το πέρασμα του χρόνου και ανεπηρέαστα από τον εξωτερικό ιδεολογικό μιμητισμό.
Μετά από αρκετά περιστατικά υψηλού προφίλ που αφορούσαν την κατάσχεση παιδιών από τη Ρωσσία από την κυβερνητική υπηρεσία προστασίας παιδιών που ενεργούσε με την άδεια του νορβηγικού κράτους, η ρωσική κυβέρνηση κατέληξε σε κατάλληλα συμπεράσματα.
Δεδομένου ότι οι διπλωματικές προσπάθειες για την απελευθέρωση των απομονωμένων παιδιών και την επανένωση των διαλυμένων οικογενειών δεν έχουν αποτέλεσμα, οι ρώσοι πολίτες που σκοπεύουν να εγκατασταθούν ή ακόμη και να ταξιδέψουν στη Νορβηγία προειδοποιούνται τώρα ότι ενεργούν με δική τους ευθύνη, μεγαλώνοντας και μεταχειριζόμενοι τα παιδιά τους με τον τρόπο που είχαν συνηθίσει και ο οποίος στην πατρίδα τους κατά τη διάρκεια των αιώνων είχε αποφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Ωστόσο, quod licet Iovi, non licet bovi (αυτό που επιτρέπεται στον Δία, δεν επιτρέπεται στο βόδι). Οι αποτελεσματικές λύσεις που είναι διαθέσιμες σε μια υπερδύναμη αποκλείονται από τα νεοαποικιακά κράτη-πελάτες.
Ο λαός της Σερβίας και άλλων υποτελών της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί μόνο να ονειρεύεται ότι θα καταφύγει σε προστατευτικά αντίμετρα για να προστατεύσει τα παιδιά του, το περιβάλλον, τα κοιτάσματα ορυκτών, το έδαφος, την ιστορική μνήμη, την πολιτιστική κληρονομιά ή ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να θεωρεί αγαπητό που οι αυτοκρατορικοί αφέντες τους αποφάσισαν να καταλάβουν με την πρόθυμη και φιλάργυρη συνεργασία της τοπικής πολιτικής ελίτ.
Κατά συνέπεια, η Σερβία έχει μετατραπεί σε παράδεισο υιοθεσίας παιδιών (στην πραγματικότητα μικρής εμπορίας). Τα σχετικά γεγονότα και στατιστικά στοιχεία είναι τρομακτικά. Το 2014 ψηφίστηκε νόμος στη Σερβία που διευκολύνει τις ταχείες υιοθεσίες ανηλίκων, αλλά ισχύει μόνο για αλλοδαπούς. Το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας υπέγραψε συμφωνίες με επτά αλλοδαπούς φορείς υιοθεσίας, όλοι από συλλογικές δυτικές χώρες φυσικά, εξουσιοδοτώντας τους να ενεργούν ως αποκλειστικοί αντιπρόσωποι για την τοποθέτηση ανηλίκων Σέρβων με θετούς γονείς στο εξωτερικό.
Η διαδικασία εξορθολογίστηκε σε μια «διαδικασία 6 βημάτων», έτσι ώστε ο ξένος πελάτης να χρειάζεται να κάνει μόνο μία επίσκεψη στη Σερβία και εντός είκοσι μίας ημερών το επιλεγμένο παιδί να παραδίδεται σε αυτόν, αυτήν ή «άλλη αντωνυμία».
Η χρήση της επιλογής ‘woke’ αντωνυμίας φαίνεται απολύτως κατάλληλη επειδή μία από τις υπηρεσίες που έχουν εξουσιοδοτηθεί από τη σερβική κυβέρνηση, δυσοίωνα, τυχαίνει να ονομάζεται
Rainbow Kids Adoption and Child Welfare Advocacy. Η περαιτέρω ανάλυση αυτού του σημείου φαίνεται περιττή.
Βάσει της συμφωνίας με ξένες υπηρεσίες, οι σερβικές αρχές μπορούν να διεξάγουν έρευνες σχετικά με τον ανήλικο μόνο για δεκαπέντε ημέρες μετά την οριστικοποίηση της υιοθεσίας και τη μεταφορά του παιδιού στο εξωτερικό. Πριν από αυτό, ο θετός γονέας αναμένεται να παραμείνει στη Σερβία για τρεις εβδομάδες για να υποβληθεί σε έλεγχο ιστορικού και να ολοκληρώσει τα έγγραφα. Αρκούν τρεις εβδομάδες για να γνωρίσετε τον χαρακτήρα και τις τάσεις ενός θετού γονέα; Άρα γε, νοιάζονται καν οι Σέρβοι αξιωματούχοι;
Με τόσο έντονη επίβλεψη, τυχερό είναι το παιδί που δεν καταλήγει στα νύχια διακινητών, διεστραμμένων ή χειρότερα.
Υπάρχουν περίπου 6.000 «ικανά για υιοθεσία» παιδιά στη Σερβία σήμερα, ορφανά καθώς και ανήλικοι που χωρίστηκαν βίαια από τους φυσικούς γονείς και φροντιστές τους για μια ευρεία ποικιλλία ψευδών και αυθαίρετων λόγων.
Περίπου οκτακόσιες σερβικές οικογένειες έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για υιοθεσία, αλλά επειδή, σε αντίθεση με τους αλλοδαπούς, οι περισσότεροι δεν έχουν τα μετρητά για να καλύψουν το βαρύ «τέλος επεξεργασίας», αντιμετωπίζουν ατελείωτες γραφειοκρατικές προκλήσεις, μετά τις οποίες η πλειοψηφία απλώς παραιτείται.
Ωστόσο, δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ότι κάποιος στη Σερβία ενδιαφέρεται να ακολουθήσει το παράδειγμά του. Αντίθετα, καθώς η ρουμανική αγορά ρυθμίζεται πιο αυστηρά, η φιλική προς την υιοθέτηση επιχείρηση της Σερβίας είναι βέβαιο ότι θα ευδοκιμήσει και πιο κερδοφόρα από ποτέ.
Η αντιπαράθεση μεταξύ της αγωνιώδους Σέρβας μητέρας Ana Mihaljica και των εξοργισμένων συμπολιτών του Νόβι Σαντ που έχουν συσπειρωθεί για τον σκοπό της, και του βαλκανικού παρακλαδιού της Barnevernet, της τοπικής υπηρεσίας απαγωγών που μεταμφιέζεται σε υπηρεσία προστασίας παιδιών, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της απανθρωπιάς και της διάχυτης διαφθοράς σε τρομακτική κλίμακα.
Αλλά υπάρχει ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο σε αυτό που πρέπει να διερευνηθεί. Πέρα από τη συνηθισμένη ηθική και χρηματική διαφθορά, αναμφίβολα παρούσα, βλέπουμε επίσης εδώ το περίγραμμα ενός τρομακτικά απάνθρωπου και συνολικά ιδεολογικού προγράμματος. Αυτό το άθλιο ιδεολογικό σχέδιο απειλεί τώρα όλη την ανθρωπότητα και δεν μπορεί να αναφερθεί με όρους ηπιότερους από τη λέξη «S» που χρησιμοποίησε ο Πρόεδρος της Ρωσσίας σε μια από τις δημόσιες ομιλίες του για να εκθέσει τη διαβολική έμπνευση της παράφρονας, ετοιμοθάνατης Δύσης και των συνοδοιπόρων της.
Ένας θεμελιώδης στόχος αυτού του φαύλου σχεδίου είναι να διεξάγει αδυσώπητο πόλεμο σε κάθε πτυχή της κανονικότητας, προκειμένου να ακυρώσει τις φυσικές και παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών.
Η νίκη σε αυτόν τον πόλεμο απαιτεί την απαλλοτρίωση των παιδιών από το παγκοσμιοποιημένο, εταιρικό κράτος και τελικά τη διαχείρισή τους και τη δουλική κατήχηση με γραφειοκρατικό διάταγμα.
Είναι αυτό το ευρύτερο πλαίσιο που εξηγεί το σαφές μοτίβο που παρατηρείται παντού, γιατί τίποτε από αυτά δεν είναι τυχαίο. Από την κρατική απαγωγή παιδιών με το πρόσχημα της διασφάλισης της «ευημερίας» τους μέχρι την εισαγωγή ανηλίκων στη λατρεία των τρανσέξουαλ μέσω του οπλισμένου κρατικού «εκπαιδευτικού συστήματος», χωρίς ειδοποίηση ή συγκατάθεση των γονέων, των φυσικών φροντιστών, ο σχεδιασμός είναι αδιαμφισβήτητα σαφής.
Οι κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης έχουν υποκύψει σε μεγάλο βαθμό. Ενεργώντας για πενιχρές ανταμοιβές που κερδίζονται από ανήθικη συμμόρφωση και αδιαφορώντας για τις επιθυμίες των πολιτών τους, οι ηγέτες τους υποκύπτουν στο πρόγραμμα που εξασφαλίζει τη συνεχιζόμενη υποδούλωση και τελικά την καταστροφή των κοινωνιών τους.
Η Σερβία είναι μια διδακτική μελέτη περίπτωσης και η απαγωγή των τριών παιδιών της Ana Mihaljica, που πραγματοποιήθηκε ξεδιάντροπα μπροστά σε ολόκληρη τη χώρα, αναδεικνύει σε συμπυκνωμένη μορφή τι διακυβεύεται στη μάχη για τα σώματα και τις ψυχές των πιο ευάλωτων μελών της κοινωνίας, των παιδιών της.
*
Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στο κουμπί κοινής χρήσης παραπάνω. Ακολουθήστε μας στο Instagram και το Twitter και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Telegram. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Global Research.
Ο Stephen Karganovic είναι πρόεδρος του “
Srebrenica Historical Project“, μιας ΜΚΟ εγγεγραμμένης στην Ολλανδία για να διερευνήσει την πραγματική μήτρα και το υπόβαθρο των γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995. Είναι τακτικός συνεργάτης της Global Reasearch.
Προτεινόμενη
πηγή εικόνας
Απο το προφιλ της μητερας, συμπεραινω οτι τα παιδια μεγαλωναν με τις καλυτερες αξιες και θα ελεγα οτι ειναι παιδια αγνα με αρχες, κατι που μου βαζει μαυρες σκεψεις για το που θα καταληξουν, αν ο λαος της Σερβιας δεν το αποτρεψει.
Αυτα τα σκουπιδια που κρυβονται πισω απ ολα αυτα, ειναι σιχαματα που πιστευω οτι τετοιες περιπτωσεις τις θεωρουν λαχειο, κατι αναλογο με τα παιδια του Μανωλη…ελπιζω να κανω ενα μεγαλο λαθος
”Φυσικα ΤΙΠΟΤΑ δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την ανοχή και υπακοή/υποταγή της μάζας!”
Δεν αισθάνομαι μίσος
Δεν ζητάω εκδίκηση
Οι κατηγορούμενοι μου είναι αδιάφοροι
Ξέρω μονάχα
Και καταθέτω σήμερα μπροστά
στην σεβαστή σας ομήγυρη
Αυτοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα απ’ ό,τι έκαναν
δίχως την υποστήριξη εκατομμυρίων άλλων.
Πέτερ Βάις
Τα 98% των κυβερνυσεων στο κοσμο ειναι αλητες και μεγα κανιβαλοι !