Κωνσταντίνος Βαθιώτης: «Παπατζιλίκια με τη σέσουλα» από τον Τσιπροπαπανδρέου
Αλήθεια, για ποια δικαιοσύνη τολμά και μιλά ο παπανδρεϊκός κλώνος, όταν κατά την διάρκεια των εξαναγκαστικών ιατρικών πράξεων ήταν εκείνος που υπερθεμάτιζε ως προς την ανάγκη αυστηρής εφαρμογής τους σε σχέση με τα ήδη αρκούντως αυταρχικά μέτρα της μητσοτακικής μαριονέτας;
Να υποθέσω πως ο κλώνος του Παπανδρέου, ομιλεί περί της “δικαιοσύνης” εκείνης, με την οποία μετέτρεψε ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ, ΣΕ … ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ και δεν ακούστηκε “κιχ” από την … “δικαιοσύνη”;;;
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Στην άθλια προεκλογική συγκέντρωσή του στο Σύνταγμα (18/5/2023), ο κλώνος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας, που… όλως τυχαίως είχε επιλεγεί το 1990 από την Άννα Παναγιωταρέα για να μιλήσει στην εκπομπή της ως Πρόεδρος του Δεκαπενταμελούς (προγνωστικός προγραμματισμός;), νεκρανέστησε όλες τις τετριμμένες και παλιομοδίτικες παρόλες των μπαλκονιών της δεκαετίας του ΄80 και, υπολαμβάνοντας ότι μιλούσε σε πολίτες διανοητικά καθυστερημένους ή βρεφοποιημένους, τους υποσχέθηκε βερμπαλιστικά ότι θα φροντίσει ως επόμενος πρωθυπουργός να υπηρετήσει όλες εκείνες τις βαρύγδουπες έννοιες που συγκινούν τα πλήθη: την υγεία, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την διαφάνεια, την εντιμότητα κ.λπ.
Αλήθεια, για ποια δικαιοσύνη τολμά και μιλά ο παπανδρεϊκός κλώνος, όταν κατά την διάρκεια των εξαναγκαστικών ιατρικών πράξεων ήταν εκείνος που υπερθεμάτιζε ως προς την ανάγκη αυστηρής εφαρμογής τους σε σχέση με τα ήδη αρκούντως αυταρχικά μέτρα της μητσοτακικής μαριονέτας;
Προσοχή: Το σύνθημα που βλέπουμε τυπωμένο σε φυλλάδια και αφίσες «δικαιοσύνη παντού» θυμίζει το υγειονομικό σύνθημα μητσοτακικής δικτατορίας «μάσκα παντού»! Υπό το πρίσμα, βεβαίως, του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, «δικαιοσύνη παντού» σημαίνει «δικαιοσύνη πουθενά».
Αυτήν την φορά «ξέρουμε και μπορούμε να κάνουμε πράξη» όσα υποσχόμαστε, φώναξε προς τον υπνωτισμένο λαό του η συριζαίικη μαριονέτα. Σημειωτέον ότι η φράση «ξέρουμε και μπορούμε να το κάνουμε πράξη» ήταν το κεντρικό σύνθημα που επανερχόταν σε διάφορα σημεία της ομιλίας του. Ξέρουν, αλλά προφανώς ούτε μπορούν ούτε θέλουν, γιατί άλλοι αποφασίζουν. Και αυτοί οι άλλοι επιδιώκουν μόνο την καταστροφή της πατρίδας μας.
Ο λόγος του παπανδρεϊκού κλώνου είχε και σημάδια μνημονιακής μούχλας: Ενώ το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ο επί τρία χρόνια υλοποιούμενος υγειονομικός ολοκληρωτισμός, ο οποίος θα δώσει την σκυτάλη στον κλιματικό και τον εν γένει ψηφιακό ολοκληρωτισμό, ο κ. Τσίπρας, που αγόρευσε άνευ της παραμικρής τσίπας, κοροϊδεύοντας ανερυθρίαστα τον κατατυραννισμένο Έλληνα, οραματίσθηκε μια Ελλάδα «χωρίς μνημόνια, χωρίς καταναγκασμούς και χωρίς τον Σόιμπλε»!!!
Πού τον θυμήθηκες, βρε μπαγάσα, τον Σόιμπλε; Μήπως ο λογογράφος σου μπέρδεψε τα χειρόγραφα της ομιλίας του 2023 με εκείνη του 2019;
Ή μήπως τοποθέτησες την λέξη «καταναγκασμούς» ανάμεσα στα «μνημόνια» και στον «Σόιμπλε», για να συσκοτίσεις τους φοβερούς υγειονομικούς καταναγκασμούς που βιώσαμε (φυσικά και με τις δικές σου ευλογίες) κάνοντας μια παρωχημένη μνημονιακή αναφορά;
Μέσα σε αυτό το εμετικό ρητορικό πλαίσιο, το κάλεσμα προς τους πολίτες να εγκρίνουν με την ψήφο τους το «συμβόλαιο αλλαγής» (sic) ηχεί φαρισαϊκό και ανάποδο:
Πώς θα αλλάξει το κράτος ένας ψευτοπολιτικός, ο οποίος εν έτει 2023 χρησιμοποιεί γλωσσικά απολιθώματα που προέρχονται από την… «προηγούμενη ζωή» του, όταν είχε κάνει την εμφάνισή του ως… Ανδρέας Παπανδρέου; Ή μήπως συμβαίνει το ανάποδο, δηλ. ο Τσίπρας αποτελεί την οιονεί μετενσάρκωση του Παπανδρέου; (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ο γράφων δεν συντάσσεται με τα αφηγήματα περί μετενσρακώσεως, απλώς τα αξιοποιεί causa iocandi).
«Μπορεί», είπε ο Τσιπροπαπανδρέου, «να αλλάξει το κράτος, γιατί δεν γεννήθηκε με την πεποίθηση ότι του ανήκει το κράτος»!
Αυτός ο εμπαίκτης έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδος, αυτός ο πολιτικός σκελετός του Ανδρέα Παπανδρέου θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός! Γελά και το παρδαλό κατσίκι…
Η τρισάθλια εμφάνισή του Τσιπροπαπανδρέου στο Σύνταγμα καθιστά άκρως επίκαιρο ένα άρθρο του Θέμη Τζίφα από το βιβλίο του «Ένας πολίτης κουβεντιάζει» (Αθήνα 1973, σελ. 27-28), το οποίο φέρει τον τίτλο «Παπατζιλίκια».
Στα ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ αυτού του βιβλίου, ο χαρισματικός και λεξιπλάστης συγγραφέας του σημειώνει:
Τα κείμενα που περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Ευθύνη» της Πελοποννήσου (Πύργου) από το 1964 ώς την άνοιξη του 1967 που κηρύχτηκε δικτατορία. Ήμουνα εκδότης της εφημερίδας εκείνης κι’ αποφάσισα, τότε, να διακόψω την κυκλοφορία της, γιατί δε μπορούσα ν’ αντέξω τη βαριά προσβολή από το άγριο τσεκούρωμα της λογοκρισίας –άμεσης και έμμεσης– που είχεν επιβληθεί.
Πίστευα –και πιστεύω ακόμα– πως η Δημοσιογραφία είναι περισσότερο λειτούργημα και λιγώτερο επιχείρηση. Ο χώρος που πιάνει η κοινωνική της υπευθυνότητα είναι τόσο τεράστιος ώστε δεν είναι εύκολο να της δοθή, έτσι πρόχειρα, μια σκέτη επαγγελματική ταυτότητα. Γι’ αυτό, θέλει κοντά της, να την υπηρετούν, μυαλά αδέσμευτα κι’ ανυπόταχτα, που να στέκουν ολόρθα ανάμεσα στις θύελες που καταπιέζουν ή και περιπλέκουν το ανθρώπινο πρόβλημα. Μυαλά, άξια να κρατούν ακέραιη την ανεξάρτητη υποδομή τους.
Αν και πέρασαν έξι χρόνια από τότε, πρόσεξα πως τα γραφτά μου εκείνα δεν πάλιωσαν αλλά εξακολουθούν ακόμα να φέρνουν μέσα τους μια ενεργειακή αιχμηρότητα που αγκαλιάζει επαναληπτικά, κάθε τόσο, τα γεγονότα και διακλαδίζεται στην ιστορική τους συνέχεια. Έτσι εξηγείται γιατί έφτασα σ’ αυτή την έκδοση
Σε όσους επιθυμούν σήμερα διακαώς να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, ψηφίζοντας κάποιον δημοκράτη που υπόσχεται αλλαγή και δικαιοσύνη παντού, π.χ. τον Τσιπροπαπανδρέου, ο Θέμης Τζίφας θα τους έλεγε ό,τι και το 1973:
«Για ποιους δημοκράτες και πράσιν’ άλογα μιλάς χριστιανέ μου; Ούλοι τους είναι πάρ’ τον ένα και βάρ’ τον άλλο. Με κουλουμώνουνε για να μ’ αρπάξουνε τον ψήφο και μετά, δώθε πάνε οι άλλοι. Δεν έχουνε ίσο παΐδι απάνω τους οι μασκαράδες. Τα τριάντα χιλιάρικα το μήνα να βουτήξουνε και τις άλλες μίτζες τις κρυφές και τις φανερές και φούρνος μην καπνίσει».
«Ούλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε. Με τη μόνη διαφορά ότι άλλα είναι σγατζογούρουνα, άλλα είναι λατζωνάτα, άλλα είναι σούπα κι’ άλλα μακρομούτσουνα».
Κάθε τέτοιο γουρούνι λέει «Ότι θα σώση την Ελλάδα, ότι θ’ αγωνιστή για τα δημοκρατικά ιδεώδη, ότι θα φέρη δικαιοσύνη και θα μας τη μοιράση σα θεουλάκος, ότι θα μας κάνη και θα μας ράνη και… κολοκύθια με τη ρίγανη!».
Ας θαυμάσουμε τώρα το δισέλιδο κείμενο του Θέμη Τζίφα, το οποίο ταιριάζει γάντι στην συριζαία μαριονέτα που πούλησε στους οπαδούς του «παπατζιλίκια με την σέσουλα».
Δεν έβρεχε αλλά φύσαγε ένας βοριάς που ξούριζε μητροπολίτη! Γύρω τρογύρω σε μια ξεχαρβαλωμένη σόμπα, που περισσότερο κάπνιζε και λιγώτερο ζέσταινε, κάθονταν καμιά δεκαριά νοματέοι και μιλάγανε για πολιτικά. Είπε μονάχα ένας για το κρύο: «τι συγενικό είναι τούτο, ούτε κολοβό σκυλί δε μπορεί να σταθή όξω», αλλά οι άλλοι δεν του δώκανε σημασία. Οι πιο πολλοί πίνανε καφέδες και οι υπόλοιποι παραγγέλνανε κονιάκ. Ο καφετζής, όταν τελείωνε με την κάθε παραγγελία, καθώτανε μαζύ με τους πελάτες του κι’ έπαιρνε μέρος στο κουβεντολόι. Μισό μέτρο, πάρα πέρα, ένας μαυροκακαριασμένος παλιαγρότης διάβαζε μια εφημερίδα, κουτσόπινε τον καφέ του και δεν του καιγότανε καρφί για το τι λέγανε οι άλλοι. Βρήκα μια ψαθοκαρέκλα που της έλειπε ο μισός πάτος κι’ ήτανε στραβοσαγονιασμένη και τριζάτη από τα γεράματα και κάθησα μετά φόβου Θεού… Είπα στον καταστηματάρχη να μου φτιάση ένα καφέ και άρχισα κι’ εγώ να διαβάζω λαθραία την εφημερίδα που κράταγε ο άλλος. Σε μια στιγμή, βλέπω το φίλο να γυρνάη, απότομα, προς τα μένα και να μου λέη:
– Τους βλέπεις;
– Ποιους;
– Ξεφυτρώνουν ένας-ένας σαν τα μανιτάρια.
– Για ποιους λες;
– Για τους υποψήφιους.
– Αφού έχουμε εκλογές, φυσικό είναι νάχουμε και υποψήφιους.
– Ναι, αλλά τι σόι υποψήφιοι είναι;
– Τι σ’ ενδιαφέρει εσένα; Εσύ τους ακούς όλους και στο τέλος διαλέγεις.
– Ποιον να διαλέξω;
– Εκείνον που σ’ αρέσει.
– Δε μουτζώνεις λέω γω;
– Γιατί;
– Ούλα τα γουρούνια μια μούρη έχουνε. Με τη μόνη διαφορά ότι άλλα είναι σγατζογούρουνα, άλλα είναι λατζωνάτα, άλλα είναι σούπα κι’ άλλα μακρομούτσουνα.
– Μην το παρακάνεις. Κάπου θα υπάρχη και κανένας καλός.
– Όπως ετούτος εδώ, φέρ’ ειπείν, που γράφει σήμερα στην εφημερίδα.
– Τι γράφει;
– Τι θες να γράφη; Τα ίδια της συχωρεμένης! Ότι θα σώση την Ελλάδα, ότι θ’ αγωνιστή για τα δημοκρατικά ιδεώδη, ότι θα φέρη δικαιοσύνη και θα μας τη μοιράση σα θεουλάκος, ότι θα μας κάνη και θα μας ράνη και… κολοκύθια με τη ρίγανη!
– Σαν τι ήθελες να γράφη για να μείνης ευχαριστημένος;
– Πρώτα-πρώτα εγώ δεν ξέρω ποιος είναι. Μήπως τον ξέρεις εσύ;
– Όχι!
– Μήπως τον έχεις ακουστά;
– Ούτε.
– Πούθε στο [καλό] ήρθε και θέλει να παραστήση τον… άγγελο χωρίς φτερά; Εγώ τσιγαρίζουμαι τόσα χρόνια εδώ χάμου και δεν τον άκουσα μια φορά να πη κάτι και για μένα, να φτιάση κάτι, να βγάλη κι’ αυτός μια φωνή, που λέει ο λόγος, για τα δίκια μου που τάχουνε τάπητα κάνει και τα τσαλαπατάνε οι τουρλοκοίληδες της Αθήνας.
– Τον ακούς τώρα.
– Τώρα, παραμονές εκλογών, τον έπιασε το πατριωτικό και πήρε τον κατήφορο, να με στουφώσει με τα παχιά του τα λόγια;
– Λέει όμως πως είναι δημοκράτης.
– Κάτι θα σούλεγα, αλλά σε βλέπω για πρώτη φορά και ντρέπουμαι να στο πω.
– Μην παραφέρεσαι.
– Για ποιους δημοκράτες και πράσιν’ άλογα μιλάς χριστιανέ μου; Ούλοι τους είναι πάρ’ τον ένα και βάρ’ τον άλλο. Με κουλουμώνουνε για να μ’ αρπάξουνε τον ψήφο και μετά, δώθε πάνε οι άλλοι. Δεν έχουνε ίσο παΐδι απάνω τους οι μασκαράδες. Τα τριάντα χιλιάρικα το μήνα να βουτήξουνε και τις άλλες μίτζες τις κρυφές και τις φανερές και φούρνος μην καπνίσει. Αλλά τι να κάνης πες πούρχονται έτσι τα πράματα και δεν μπορείς να βγάλης το άχτι σου. Θάρθουνε όμως κι’ άλλοι καιροί και τότε θα τα πούμε καλύτερα με τα λιμοξίφτερα που πλακώσανε σύγνεφο για να μου πουλήσουνε παπατζιλίκι με τη σέσουλα!..
Τσαλάκωσε και πέταξε την εφημερίδα που κράταγε στο χωματένιο πάτωμα, τράβηξε δυο ρουφηξιές καφέ, έσουρε την καρέκλα πιο κοντά στους άλλους και δεν ξαναείπε τίποτα μαζύ μου.
Πηγή https://kvathiotis.substack.com/p/150
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΕΚΛΟΓΕΣ 2023, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΘΙΩΤΗΣ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
Κύριε Βαθιώτη ΚΆΝΤΕ ΚΌΜΜΑ !!
Κύριε Μπάκα, προτείνετε σ’ έναν άνθρωπο που πολεμάει το κατεστημένο, να κάνει κόμμα… δηλαδή να μετέχει στις εκλογές του ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ…
ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ…
Οι σωστοί άνθρωποι, σαν τον κύριο Βαθιώτη, κάνουν κόμμα στα δημοκρατικά συστήματα. Ο τονισμός στο “δημοκρατικά συστήματα”….. Στις Χούντες, κάνουν κόμματα μόνο οι απατεώνες και οι παρτάκηδες….