Η Singularity, Μοναδικότητα του Ανθρώπινου Νου. (Αξίζει της προσοχής σας)
Ο James Sirois μας προειδοποιεί για την υπερβολική χρήση του δικτύου
Το Διαδίκτυο έχει γίνει τόσο διάχυτο που ακόμα και η λέξη φαίνεται λίγο παλιομοδίτικη πλέον. Κανείς δεν την χρησιμοποιεί πραγματικά πολύ πια.
Ζητάμε ο ένας τον άλλον για wifi, ή μιλάμε για σύνδεση στο διαδίκτυο, ή παραπονιόμαστε για έλλειψη δεδομένων, αλλά σπάνια μιλάμε για ”διαδίκτυο” ως οντότητα.
Έχει γίνει πολύ πανταχού παρόν, πολύ εγγενές στη ζωή μας, για να είναι ένας πολύ χρήσιμος όρος. Αυτό με ωθεί να αναρωτηθώ: τι γινόμαστε;
Θα μπορούσε το Διαδίκτυο να μας οδηγήσει στο να γίνουμε περισσότερο από άτομα και ανόμοιες κοινότητες;
Πιστεύω ότι εισερχόμαστε σε μια εποχή που οι λέξεις ”άτομο” και ”κοινότητα” αποκτούν νέους ορισμούς ή έννοιες, καθώς διασυνδεόμαστε ολοένα και περισσότερο σε αυτό που θεωρώ ως ”μυαλό της κυψέλης”.
Πιστεύω επίσης ότι μια διεργασία με γνώμονα την κυψέλη θα μπορούσε από μόνη της να είναι μια μετάβαση προς μια singularity, μοναδικότητα στη συνείδηση σε όλη τη Γη.
Είναι αυτό επιθυμητό, ή ακόμα και δυνατό;
Είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας του;
Είναι αναπόφευκτο;
Μπορεί να ελεγχθεί;
Τι σημαίνει μάλιστα ;
Ωστόσο, πριν απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, θα χρειαστούμε ορισμούς για τις λέξεις ”Hive” και ”Mind” και τη φράση ”Hive Mind”.
Τι είναι ακριβώς ο ”νους της κυψέλης”;
Νους : Μια επίγνωση της ύπαρξης με βιωματικό περιεχόμενο, που αναφέρεται τόσο σε αυτό που βρίσκεται έξω από τον εαυτό του όσο και στη δική του ύπαρξη.
Κυψέλη : Πολλαπλές οντότητες που μοιράζονται ένα στοιχείο επίγνωσης που δεν είναι μοναδικό σε κανένα άτομο αλλά υπάρχει στο καθένα και βιώνεται από όλους ως κάποια επίγνωση της συλλογικής τους ύπαρξης.
Hive Mind : Μια επίγνωση που σχηματίζεται από την επικοινωνία των μεμονωμένων μυαλών, αλλά διαφορετική από κάθε ένα από τα μεμονωμένα μυαλά του, και επομένως δεν ορίζεται από τη χωρικότητα των επιμέρους μυαλών που τη συνθέτουν.
Ας εξετάσουμε το ενδεχόμενο της κυψέλης μέσα από το πλαίσιο της ελεύθερης βούλησης, με την υπόθεση ότι η απώλεια της ατομικής ελεύθερης βούλησης είναι ανεπιθύμητη.
Το αναπόφευκτο του Νου της Κυψέλης
Η βασική ανθρώπινη επιβίωση εξαρτιόταν πάντα από κάποια είδη συνεργασίας.
Επεκτείνοντας τις ικανότητές τους μέσω της συνεργασίας για την επιδίωξη κοινών στόχων, τα άτομα εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους και το ένα το άλλο μια βασική ή ελάχιστη κατάσταση ευημερίας.
Σε ένα βαθμό αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οδηγεί σε μια κοινή βούληση, αν και συνήθως την αναφέρουμε ως ”ομαδική ψυχολογία”.
Υπό αυτή τη βασική έννοια, η ανθρωπότητα εξαρτάται ασφαλώς από την ”νοοτροπία της κυψέλης”.
Προφανώς δεν είμαστε τόσο σκεπτόμενοι όσο τα πουλιά, οι μέλισσες ή τα μυρμήγκια, αλλά παρόλα αυτά, η συνεργασία κατά μία έννοια επεκτείνει τη συνείδηση του ατόμου.
Αυτό είναι εμφανές στην ιστορική μας εξέλιξη, μέχρι την Τεχνολογία της Πληροφορίας (TΠ) που αναπτύξαμε πρόσφατα.
Το Διαδίκτυο ενθαρρύνει και καθιστά δυνατούς περισσότερους τύπους συνεργασίας που περιλαμβάνουν μεγαλύτερες ομάδες και ταχύτερη, πιο οικεία ανταλλαγή ιδεών, και αυτό μας οδηγεί όλο και πιο μακριά στην κατεύθυνση ενός μυαλού, σε μια επιταχυνόμενη διαδικασία που δεν υπόκειται σε κανένα κεντρικό σχέδιο.
Είναι αναπόφευκτος ένας τύπος σκέψης με γνώμονα την κυψέλη;
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ασφαλές να υποθέσουμε ότι, όσο καμία καταστροφή δεν μας στερεί την ηλεκτρική ενέργεια, θα χάνουμε όλο και περισσότερο την αίσθηση της ατομικότητάς μας.
Αν σκεφτούμε το Διαδίκτυο ως μια διεπαφή σύνδεσης εγκεφάλου με εγκέφαλο, μπορεί εύκολα να δούμε ότι η απομονωμένη σκέψη γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί λόγω του επιταχυνόμενου ρυθμού με τον οποίο ενθαρρυνόμαστε κοινωνικά να μοιραστούμε τις σκέψεις μας. Κάπου στην πορεία, ένας μεμονωμένος εγκέφαλος αρχίζει να λειτουργεί περισσότερο σαν νευρώνας στις συνάψεις του εγκεφάλου του Διαδικτύου παρά σαν μια αυτόνομη μονάδα.
Αυτό αρχίζει να γίνεται εμφανές καθώς γενικά αρχίζουμε να μιμούμαστε πολύ περισσότερες πληροφορίες από αυτές που δημιουργούμε, ειδικά με την κοινή χρήση, την αναδημοσίευση και το retweet.
Σε μια σειρά βιομηχανιών και δραστηριοτήτων δημιουργείται πλέον πολύ περίπλοκο περιεχόμενο από διαδικτυακές ομάδες και όχι από άτομα, επειδή έτσι επιτυγχάνεται πιο πλούσιο περιεχόμενο.
Επιπλέον, είναι εύκολο και γρήγορο να αποτυπώνουμε τις εμπειρίες μας μέσω φωτογραφιών και βίντεο και να τις περνάμε μέσα από φίλτρα που γενικά εντυπωσιάζουν την αίσθηση της ποιότητας, αλλά στην πραγματικότητα μειώνουν μόνο τη διαφορετικότητα και συνεπώς την ατομικότητα.
Αν αναλογιστούμε την ταχύτητα με την οποία εξελίσσουμε τις συνδέσεις μας στον εικονικό κόσμο, φαίνεται ασφαλές να υποθέσουμε ότι αρχίζει να συμβαίνει η ψυχολογική σκέψη.
Ο εγκέφαλός μας δεν φαίνεται πλέον να κάνει διαφοροποίηση μεταξύ της αντιμετώπισης πληροφοριών από τον πραγματικό κόσμο και της αντιμετώπισης πληροφοριών από έναν τεχνητό κόσμο.
Συναισθηματικά και διανοητικά, ανταποκρινόμαστε σε κοινωνικές καταστάσεις στο διαδίκτυο σαν να είμαστε μέρος μιας φυσικής κοινότητας.
Η διαδικασία
Οι νευροεπιστήμονες και οι ψυχολόγοι αποκαλύπτουν συνεχώς ότι ο ανθρώπινος νους είναι λιγότερο συγκεντρωμένος από όσο πιστεύαμε.
Ο φιλόσοφος David Hume υποστήριξε ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα ότι η ενότητα της συνείδησης είναι μια ψευδαίσθηση και κάθε νους αποτελείται από μια δέσμη αντιλήψεων και εμπειριών.
Μου φαίνεται ότι για οποιαδήποτε επίγνωση που αποτελείται από πολλαπλές οντότητες, είναι θέμα προοπτικής ότι υπάρχει μια ιδιαιτερότητα ταυτότητας.
Η τεχνολογία που ερευνάται τώρα θα είναι σύντομα αρκετά εξελιγμένη ώστε να συνδέσει τον νου μας σε ένα βαθμό πέρα από οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε αυτήν τη στιγμή.
Για παράδειγμα, ένα μη -επεμβατικό δίκτυο εγκεφάλου προς το Διαδίκτυο που παρουσιάστηκε το 2019 επέτρεψε σε τρία ευρέως διαχωρισμένα άτομα να παίξουν ένα συνεργατικό παιχνίδι παρόμοιο με το Tetris χρησιμοποιώντας μόνο τις σκέψεις τους.
Μια μοναδική συνείδηση που αναδύεται από αυτή την τεχνολογική επανάσταση πρέπει να θεωρείται πιθανή επειδή υπάρχουν ήδη μοναδικές συνειδήσεις που προκύπτουν από πολλαπλές διαδικασίες – δηλαδή εμείς.
Αλλά αν το Διαδίκτυο άρχισε να θεωρεί τον εαυτό του συνειδητοποιημένο και ενσωματωμένο, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε ποτέ να το εντοπίσουμε;
Θα το γνωρίζουμε αν το δίκτυο γίνει συνειδητό – ή ίσως πιο εύλογο για πολλούς, συντονίζει μια μοναδική ανθρώπινη νοοτροπία;
Βρισκόμαστε αναμφισβήτητα σε μια διαδικασία αυξανόμενης διασυνδεσιμότητας.
Απλώς βελτιώνουμε την κοινωνική και επαγγελματική μας ζωή ως άτομα ή αρχίζουμε να δημιουργούμε ”ένα νου”;
Συγκρίνοντας τον διαδικτυακό μας εαυτό με τους νευρώνες ενός εγκεφάλου, μπορεί ο ατομικός μας νους να αποκαλείται δικαίως ”ένα μυαλό” ή είναι περισσότερο σαν μια κυψέλη ”μίνι μυαλών”;
Ίσως σπάσουμε σε πολλά μυαλά κυψέλης προτού μπορέσει να διαμορφωθεί οποιαδήποτε μοναδική παγκόσμια συνείδηση, και ακόμη και τελικά να επιστρέψουμε στον ατομικισμό.
Πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε εάν αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να ελεγχθεί ή να περιοριστεί με κάποιο τρόπο.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε στο μέλλον ένας νους κυψέλης όπως το διαδίκτυο να χωριστεί αρκετά ώστε να διατηρήσει την αίσθηση της ατομικότητας για τους χρήστες του;
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό τώρα, αλλά πιστεύω ότι για να παραμείνουμε άτομα και να ασκήσουμε ατομική ελευθερία θα χρειαστεί τελικά να απορρίψουμε εντελώς την κυβερνοσύνδεση.
Αυτό φαίνεται πολύ απίθανο να συμβεί.
Αυτό οδηγεί σε ένα αιχμηρό ερώτημα: πόσο έλεγχο έχουμε ακόμη και τώρα ;
Ο έλεγχος της κυψέλης θα απαιτούσε να υπάρχει μια ευρέως κοινή επιθυμία για ατομικό έλεγχο.
Αλλά αν ο ατομικός έλεγχος εξαρτάται από την επιθυμία του συλλογικού, αυτό ισοδυναμεί με το να πούμε ότι δεν έχουμε κανέναν έλεγχο ως άτομα .
Το ερώτημα είναι εάν η κυψέλη θα παραιτηθεί από τη δύναμή της και θα ανεχθεί τη διαφωνία μεταξύ των μονάδων που τη συνθέτουν;
Μάλλον όχι.
Βλέπουμε ήδη αυτό το δράμα να διαδραματίζεται με μαζικό mobbing σε πλατφόρμες όπως το Twitter ατόμων που πιστεύεται ότι έχουν παραβιάσει τις αξίες της διαδικτυακής κοινότητας.
Φαίνεται ότι η σύνδεση του όχλου διαβρώνει την επίγνωση των μεμονωμένων φωνών που είναι ακόμη και απαραίτητες, εξαλείφοντας επομένως τη βάση για την αρχή της επιθυμίας για ατομικότητα.
Εν ολίγοις, αν ήταν δυνατή οποιαδήποτε εξέγερση ενάντια στο νου της κυψέλης, πιθανότατα δεν θα το γνωρίζαμε καν.
Αυτό θα μπορούσε να μας οδηγήσει μέχρι το σημείο όπου η ατομική σκέψη θα καταναλωθεί πλήρως από μια νέα μοναδική επίγνωση, ξεπερνώντας την ιδέα του ”νου της κυψέλης” και αντί αυτού να γίνει απλώς ένας νους.
Σε αυτή την κατάσταση, ο έλεγχος γίνεται θέμα αυτοελέγχου : δηλαδή έλεγχος από τον Εαυτό.
Όσον αφορά την ηθική ενός τόσο μοναδικού μυαλού, μπορούμε μόνο να αναλογιστούμε ότι ένας μόνο νους, ακόμα κι αν αποτελείται από ό,τι ήταν κάποτε άτομα, θα ήταν εντελώς μόνος.
Μπορεί να είναι ηθικά καθαρό και απόλυτο, επομένως ”θεϊκό”, αν θέλετε, ή ίσως θα σήμαινε ότι η ηθική δεν θα υπήρχε πλέον ή να είναι εφαρμόσιμη.
Μέχρι τότε, έχουμε μείνει με τα ίδια παλιά δύσκολα ερωτήματα σχετικά με τους κινδύνους για την ατομικότητα και τις ελευθερίες της:
Σε ποιο σημείο η κοινωνική οργάνωση γίνεται τυραννική;
Τι είναι τελικά ελευθερία;
Πόσο ελεύθεροι πρέπει να είμαστε;
Πώς μπορούμε να είμαστε ηθικοί;
και ούτω καθεξής.
Αυτά τα ερωτήματα είναι πάντα πάνω μας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τι είναι πραγματικά ένας άνθρωπος – μέχρι που το ”εμείς” δεν είμαστε πλέον απλά άνθρωποι και έχουμε γίνει το ”εγώ” του συλλογικού ατόμου.
© James Sirois 2020
πηγή
The Singularity of the Human Hive Mind
Tεχνητή Νοημοσύνη και Ελεγχος του Νου, Hive Mind, Nους της Κυψέλης, αεροπειρατεία ψυχής;;
Πως λειτουργεί η Προστασία της Blushield από τα EMF
Στάδια της διεπαφής! The Starlink Brain Snatchers!
Franco & Gordana Vitaliano, το νευρωνικό δίκτυο Clathrin
Ένας στρατός μικροσκοπικών ρομπότ είναι έτοιμος να περιπολεί το σώμα σας
Γιατί υπάρχουν κβαντικές κουκκίδες στις ενέσεις COVID-19;
Ο έλεγχος του Νού δε είναι και τόσο τραβηγμένη ιδέα για το Rockfeller University
“Χωρίς ένα τσιπ εγκεφάλου θα είσαι άτομο δεύτερης κατηγορίας”
Τεχνολογία ανάγνωσης και εγγραφής του εγκεφάλου
Τι είναι το Metaverse και γιατί όλοι μιλούν γι’ αυτό τελευταία;
Μοίρασέ το:
Ετικέτες: ΑΡΘΡΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
- Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
- Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
- Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
- Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
- Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.
